Τη διατήρηση, έως τα τέλη του 2014, του επιδόματος γάμου για τους αμειβόμενους με τα κατώτατα όρια στις επιχειρήσεις – μέλη του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΕΣΕΕ και του ΣΕΤΕ – ως “θεσμικού όρου” παρότι έχει οικονομικό κόστος – την επαναδιαπραγμάτευση των μισθολογικών όρων στην περίπτωση κατά την οποία αρθεί η απαγόρευση που ισχύει με βάση το Μνημόνιο και τη χορήγηση υποχρεωτικά σε όλες τις επιχειρήσεις μειωμένου ωραρίου στον πατέρα σε περίπτωση που η σύζυγος έχει γεννήσει και είναι αυτοαπασχολούμενη, προβλέπει η συμφωνία την οποία υπέγραψαν η ΓΣΕΕ και οι 4 εργοδοτικές οργανώσεις.

Η νέα ΕΓΣΣΕ, διάρκειας ενός έτους (από 1/1/2014 έως 31/12/2014) δεν περιλαμβάνει καμία ευθεία αναφορά ούτε για το επίδομα γάμου ούτε για τις τριετίες αναφέροντας (στο άρθρο 3) ότι “όλοι οι θεσμικοί όροι εργασίας που θεσπίσθηκαν με τις προηγούμενες Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και τις αντίστοιχες Διαιτητικές Αποφάσεις, όπως ίσχυαν κατά τη διαδοχή τους, αποτελούν ενιαίο σύνολο και εξακολουθούν να ισχύουν”. Κατά τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο στους θεσμικούς όρους περιλαμβάνονται όλα τα βασικά επιδόματα (γάμου, επιδόματα δώρων κ.α) ακόμη και οι τριετίες (που, όμως, ρυθμίζονται πλέον από το κράτος). Οι εργοδοτικές οργανώσεις αρνήθηκαν να τα περιγράψουν ρητά ενώ ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι οι επιχειρήσεις μέλη του Συνδέσμου “έχουν αναλάβει την ηθική δέσμευση να διατηρήσουν το επίδομα γάμου”.

ΟΙ ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ

Με αυτά τα δεδομένα, ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος περιγράφει στην “Ημερησία” τις 4 “γκρίζες ζώνες” της Σύμβασης:

1. Σε δικαστικό επίπεδο μπορεί να αμφισβητηθεί η διατήρηση θεσμικών όρων με απλή παραπομπή σε προηγούμενες συμβάσεις.
2. Το επίδομα γάμου (θεσμικός όρος, αλλά, με “αντάλλαγμα” την προσαύξηση μισθού και ημερομισθίου) εξακολουθεί να μην είναι υποχρεωτικό σε επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη των οργανώσεων και υπογράφουν ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις.
3. Τα επιδόματα εορτών (στα οποία δόθηκε θεσμική διάσταση μετά την αμφισβήτησή τους) μπορούν να καταργηθούν με…νόμο, όπως έγινε για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τους συνταξιούχους.
4. Οι τριετίες δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συγκαταλέγονται στους θεσμικούς όρους, είναι “παγωμένες” και μπορούν να τροποποιούνται δια νόμου (όπως και τα νομοθετημένα κατώτατα όρια), παρά την αντίθετη βούληση των κοινωνικών εταίρων.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

• Η Σύμβαση επεκτείνει τη δυνατότητα μειωμένου ωραρίου (1 ώρα κάθε ημέρα για 30 μήνες και εναλλακτικά 2 ώρες για τους πρώτους 12 μήνες και 1 ώρα για 6 επιπλέον μήνες) λόγω φροντίδας παιδιού – και με αποδοχές – στον εργαζόμενο πατέρα αν η μητέρα είναι αυτοαπασχολούμενη. Αν και οι 2 γονείς είναι μισθωτοί, με κοινή τους δήλωση καθορίζουν ποιος από τους δύο θα κάνει χρήση της άδειας, εκτός αν δηλώσουν τα χρονικά διαστήματα που ο καθένας κάνει χρήση.
• Οι κοινωνικοί εταίροι ζητούν να αποκατασταθεί η ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, να επανέλθει η υποχρεωτική ισχύς της ΕΓΣΣΕ. Δεσμεύονται, ακόμη, να αναλάβουν κοινές δράσεις για τη μείωση της ανεργίας, την πάταξη της ανασφάλιστης εργασίας και την προώθηση Εθνικής Προγραμματικής Συμφωνίας για την απασχόληση και την επιχειρηματικότητα.

*Διαβάστε το άρθρο του Γιώργου Γάτου στην «Ημερησία»

2100