της Γιώτας Πολιτοπούλου, εκπαιδευτικού-φιλολόγου

Οι συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, με την οποία είναι πλέον αντιμέτωπες οι τοπικές κοινωνίες σε καθημερινή βάση, ως αποτέλεσμα των κεντρικών μνημονιακών επιλογών, οδηγούν τους πολίτες στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου του 2014 σε πιο καθαρά διλήμματα. Διλήμματα που ξεφεύγουν πια από το συνηθισμένο μέχρι σήμερα δίπολο «τι μας έταξες-τι έκανες» και οδεύουν σε πιο σκληρά ερωτήματα του τύπου «αν έβαλες πλάτη» ή «αν λειτούργησες ως πολιτικός αβανταδόρος» στη διαδικασία διάλυσης και αποσύνθεσης όλων αυτών που ορίζουν τον τοπικό και κοινωνικό παραγωγικό ιστό. Δηλαδή των δημόσιων αγαθών της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της Αλληλεγγύης καθώς και της παραγωγικής δραστηριότητας.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πλέον ότι οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στερούνται πολιτικού βάρους και ότι ο πολιτικός χαρακτήρας τους περνάει σε «δεύτερη μοίρα». Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, ή είναι αφελής ή παραπλανά συνειδητά.

Τίθεται, λοιπόν, με πολύ σκληρό τρόπο για την Αριστερά, το ερώτημα: Για ποιο σκοπό επιδιώκει την ανάληψη της εξουσίας σ’ ένα δήμο και τι θα αντιμετωπίσει σε μια τέτοια περίπτωση;

Είναι γνωστό ότι τα πράγματα σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι ήταν πριν από μια πενταετία. Σήμερα, ακόμη και η παραμικρή τοπική διεκδίκηση, προσκρούει στις επιταγές του μνημονίου και του «Καλλικράτη».

Όποιος ισχυρίζεται ότι αυτή η μάχη μπορεί να κριθεί αποκλειστικά στο εσωτερικό ενός Δήμου, και μάλιστα με ιδιαίτερη ψυχική ευρυχωρία και πολιτική ανεκτικότητα, στα πλαίσια μιας διαφορετικής αντίληψης «πολιτικού πολιτισμού» (!), χωρίς αυτή να συνδεθεί με μια συνολική πολιτική ανατροπή, διαθέτει-το λιγότερο-αυταπάτες.

Όποιος επιπλέον προωθεί ή προσβλέπει στην εκλογή δήθεν «ικανών και άξιων προσώπων» γενικά και αφηρημένα-δηλαδή με όρους παραγοντισμού-τότε συνειδητά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα σύμφωνα με τις επιδιώξεις του.

Και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν οι απόψεις αυτές συνοδεύονται από τη συγκρότηση ιδεολογικά παράταιρων συμμαχιών, με ευκαιριακές συνενώσεις, καιροσκοπικές μεθοδεύσεις, προσωπικές στρατηγικές και δημοτικά σχήματα «μιας χρήσης»!

Ικανά και άξια πρόσωπα, από τη σκοπιά των θέσεων της Αριστεράς, μπορεί να είναι αυτά που θα βοηθήσουν στη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος, στην ανάπτυξη του κοινωνικού κινήματος και θα δεσμευτούν για την υλοποίηση ενός προγράμματος υπέρ των λαϊκών τάξεων σε τοπικό επίπεδο και όχι απλώς σε γενικόλογα ευχολόγια και θολές προσδοκίες, που λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης ίσως και να μην εφαρμοστούν ποτέ!

Η οικονομική αφαίμαξη της τοπικής αυτοδιοίκησης προετοιμάζει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών και την αύξηση των φόρων στους δημότες.Γι’ αυτό μόνο η αποτίναξη των μνημονιακών δεσμών και η ανατροπή του πολιτικού συστήματος μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού διαφορετικά ο κάθε δήμος θα είναι αναγκασμένος να μετατραπεί σε φορομπηχτικό μηχανισμό, για να επιβιώσει.

Η δημοτική αρχή, επομένως, που θέλει να υπηρετήσει τα συμφέροντα των «από κάτω» και να αποφύγει τη συνήθη κριτική του «όλοι ίδιοι είναι», δεν έχει άλλο δρόμο παρά να στηριχτεί στις κοινωνικές δομές που αγωνίζονται για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, του περιβάλλοντος, του μαζικού αθλητισμού και πολιτισμού.

Σ΄αυτή την κατεύθυνση αξίζει να επικεντρώσουν την προσοχή τους οι δυνάμεις της Αριστεράς συμβάλλοντας αποφασιστικά στη συγκρότηση ενωτικών αριστερών συνδυασμών στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Αλλιώς, κινδυνεύουν να παγιδευτούν στο πλαίσιο και τη δίνη της μνημονιακής νομιμότητας.

1100