Το Lepantomag.gr βρέθηκε στις πρόβες, συνομίλησε με τους συντελεστές και σας μεταφέρει το κλίμα που επικρατεί εκεί.

———————————————————————————————————–

Γιώτα Πολιτοπούλου, φιλόλογος:

Το πέμπτο κατά σειρά έργο που θα παρουσιάσει η θεατρική μας ομάδα είναι η ‘’Αγγέλα’’ του Γιώργου Σεβαστίκογλου.

Ένα έργο εποχής, της μετεμφυλιακής Ελλάδας, που ακουμπά όμως στο σήμερα με τα διαχρονικά μηνύματα και την επικαιρότητά του.

Και με αυτή μας τη θεατρική δραστηριότητα φιλοδοξούμε να προσφέρουμε στους συμπολίτες μας μια ακόμα ανάσα πολιτισμού, σε καιρούς ιδιαίτερα δύσκολους, που περιορίζουν τις επιθυμίες μας και μας σπρώχνουν σε ένα συνεχή αγώνα επιβίωσης. Άλλωστε, και το ίδιο το έργο στέλνει αυτό το μήνυμα: ότι η ζωή, τα όνειρα και η αξιοπρέπεια κερδίζονται μέσα από μικρές, καθημερινές μάχες.

Η εμπιστοσύνη και η αγάπη, με την οποία έχουν αγκαλιάσει οι πολίτες της Ναυπάκτου – και όχι μόνο – τις προηγούμενες θεατρικές μας παραστάσεις είναι οι κινητήριες δυνάμεις και σ’ αυτή μας τη δουλειά. Υποσχόμαστε, λοιπόν, να δώσουμε ‘’επί σκηνής’’ τον καλύτερό μας εαυτό, ώστε να ανταποδώσουμε αυτή την αγάπη και την εκτίμηση.

———————————————————————————————————–

Ηρακλής Μπεζαΐτης, Μαθηματικός:

Η θεατρική μας ομάδα ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια από ανήσυχους συναδέλφους για να καλύψουμε δημιουργικά και διασκεδαστικά τον ελεύθερο χρόνο μας. Στην αρχή φοβούμουν να εκτεθώ στο σανίδι αλλά θαύμαζα και τους συναδέλφους που αποφάσισαν να παρουσιάσουν το πρώτο τους έργο. Έτσι, πήρα ένα μικρό ρόλο και μου άρεσε πάρα πολύ!

Διαλέγουμε έργα που έχουν κάτι να πουν και σε μας και στους θεατές. Που έχουν κάποιο μήνυμα. Φέτος με την “Αγγέλα” καταπιανόμαστε με πολύ δύσκολα πράγματα. Η λύπη, το κλάμα, ο ανεκπλήρωτος έρωτας και η ανέχεια είναι γύρω μας καθημερινά.

Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που μας στηρίζουν εθελοντικά τόσα χρόνια, τους χορηγούς μας γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα και τέλος το κοινό της πόλης που μας παρακινεί και μας προτρέπει με ερωτήσεις όπως, Πότε θα ανεβάσετε νέο έργο; Γιατί αργείτε; Που θα παίξετε; Άντε να έρθουμε να σας δούμε! 

———————————————————————————————————–

Γιώργος Κατσάμπας, Ηθοποιός:

Με πολύ χαρά δέχτηκα την πρόταση των αλέγρων εκπαιδευτικών να αναλάβω εθελοντικά τη σκηνοθεσία στο έργο που επέλεξαν.  Μετά από σχετική “ακρόαση” που τους υπέβαλλα έκανα την διανομή των ρόλων. Αμέσως μετά, συνεργάστηκα με τον Σκηνογράφο κ. Ηλία Θεοχαρόπουλο και οι προτάσεις του, σε ένα τόσο δύσκολο έργο, μου έλυσαν τα χέρια. Κατόπιν, επέλεξα την μέθοδο “Μιχαήλ Τσέχωφ” ως καταλληλότερη για την διδασκαλία των ανομοιογενών ηθοποιών που είχα στην διάθεσή μου.

Τα μεγάλα έργα ξεχωρίζουν διότι ο Χρόνος δεν μπορεί να σβήσει τα μηνύματά τους. Η δουλειά μας είναι να τα μεταφράζουμε στη γλώσσα του σημερινού ανθρώπου.

Το θέατρο δεν δίνει απαντήσεις αλλά θέτει ερωτήσεις. Ή, καλύτερα, ανασύρει θαμένες ερωτήσεις που αγνοούμε την ύπαρξή τους. Εναπόκειται στο θεατή ΑΝ θα δεχτεί την ερώτηση και αν ΝΑΙ, να δώσει την προσωπική του απάντηση.

———————————————————————————————————–                 

Λαμβάνουν μέρος με σειρά εμφάνισης:

Φανή: Γιώτα Πολιτοπούλου
Άννα: Βάσω Μπεζαΐτη
Γεωργία: Ανθή Κολεμένου
Νέρα: Αθηνά Φορλίδα
Μένιος: Χρήστος Μαλλάς
Αγγέλα: Αναστασία Λουκοπούλου
Κα Παπά – Γιατρός: Ελένη Αδαμοπούλου
Στράτος: Ηρακλής Μπεζαΐτης
Γκαρσόνι: Αργύρης Δρίβας
Λάμπρος: Gerard van Hattem

Χορεύουν:

Παναγιώτης Κερασιάς (Ζεϊμπέκικο)
Paso Latino (Χορευτές Samba)
Βασιλική Γιαννοπούλου, Δανάη Παπαδοπούλου, Λάμπρος Ξύτσας, Μαρία Σανιδά, Σοφία Ράμμου.

Συντελεστές παράστασης.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κατσάμπας
Σκηνικά: Ηλίας Θεοχαρόπουλος
Μακιγιάζ: Βαρβάρα Δημητροπούλου, Βίκυ Διαμαντοπούλου, Γεωργία Λεκάκη, Κωνσταντίνα Σκαμνιά, Νίκη Στέγγου.
Κομμώσεις: Μαρία Ζησιμοπούλου, Αθανασία Τριανταφύλλου, Χαρά Τσοπανά.
Κουστούμια: «Το βεστιάριο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας»
Φωτογράφηση: Πάνος Τσούσης
Ηχητικά – Φωτισμοί: Lepanto Sound Κώστας Κατσαντώνης
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κατσάμπας
Σχεδιασμός εντύπων: Digital2art Χρήστος Πετσίνης
Concept εντύπων: Γιώργος Κατσάμπας, Ηρακλής Μπεζαΐτης

Γενική είσοδος 5,00 €

• κ. Παπαγεωργίου, πριν από λίγο καιρό, ο πρόεδρός σας κ.Πάνος Καμμένος είχε δηλώσει πως πολύ σύντομα η Ελλάδα θα βγει από τα μνημόνια. Ωστόσο αυτή τη στιγμή έρχεται όχι μόνο ένα πακέτο ύψους 5,4 δις ευρώ, αλλά και ένα πρόσθετο «προληπτικό» πακέτο με επιπλέον μέτρα ύψους 3,6 δις ευρώ. Θα ήθελα το σχόλιό σας επί του συγκεκριμένου.

Kατ’ αρχάς για το πακέτο ύψους 5,4 δις ευρώ υπήρξε πέρσι το καλοκαίρι η σύμφωνη γνώμη των περισσοτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ η μεγάλη επιτυχία της Κυβέρνησης είναι ότι τα μέτρα αυτά θα εφαρμοστούν σε βάθος τριετίας. Αντιθέτως το 2014 η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε συμφωνήσει για μέτρα 15-16 δις ευρώ για την διετία 2015-2016, κάτι που δείχνει την τεράστια διαφορά ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις και κυρίως αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των πολιτικών τους και των επιλογών τους.

Το πρόσθετο προληπτικό πακέτο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί εάν δεν έχουμε απόκλιση από τους στόχους του προγράμματος και κυρίως αποσκοπεί να πείσει τους πιστωτές μας για την καλή μας πρόθεση να τηρήσουμε τους δημοσιονομικούς κανόνες και να σεβαστούμε το περιεχόμενο της συμφωνίας μας.

Η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Euro working Group της 9^ης Μαΐου 2016 ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και προσδοκά πλέον στη συμφωνία της 24^ης Μαΐου, που πράγματι θα ανοίξει τον δρόμο για την σύντομη απεξάρτησή μας από τα μνημόνια της λιτότητας με ορόσημο το 2018.

•  Πόσο εύκολο είναι για τους βουλευτές και τους πολιτευτές των κυβερνητικών εταίρων που έρχονται σε επικοινωνία με τους πολίτες, όταν επισκέπτονται τις εκλογικές τους περιφέρειες, να εξηγήσουν τις ακολουθούμενες πολιτικές που στις πλείστες περιπτώσεις αφορούν σε μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Η παραπληροφόρηση ορισμένων ΜΜΕ περί δήθεν μείωσης μισθών και συντάξεων προφανώς και οδηγεί σε παραπλάνηση μέρους του κόσμου, πλην όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Συγκεκριμένα από το 2010 μέχρι τα τέλη του 2014 είχαμε 11 περικοπές μισθών και συντάξεων, με αποτέλεσμα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να απολέσουν το 40% τουλάχιστον του εισοδήματός τους.

Αντιθέτως η παρούσα Κυβέρνηση είχε την τόλμη να κάνει αυτή την σημαντική θεσμική αναπόφευκτη μεταρρύθμιση με το φορολογικό-ασφαλιστικό νομοσχέδιο προστατεύοντας αποτελεσματικά την συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών και συνταξιούχων.

Προσωπικά κινούμαι καθημερινά ανάμεσα στο κόσμο, ακούω τα προβλήματα του, αφουγκράζομαι τις αγωνίες του και ουδέποτε υπήρξε λόγος για να νοιώσω άβολα και αμήχανα. Ό κόσμος έχει αλάθητο κριτήριο και καταλαβαίνει πολύ καλά ποιος πολιτικός είναι πραγματικά κοντά του και ενδιαφέρεται γι’ αυτόν με ανιδιοτέλεια.

•  Το σενάριο των πρόωρων εκλογών πόσο ρεαλιστικό είναι στην παρούσα φάση;

Η Κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και όσοι ονειρεύονται, είτε συμμετοχή στη Κυβέρνηση είτε οικουμενική, φοβάμαι ότι θα μείνουν με τα όνειρα.

Άλλωστε μετά την συμφωνία -ρύθμιση για το χρέος, όποτε αυτή επιτευχθεί, θα γίνει ανασχηματισμός που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κ. Πρωθυπουργού.

•  Στην περίπτωση πρόωρων εκλογών πιστεύετε ότι οι ΑΝΕΛ είναι πιθανόν να βγουν ζημιωμένοι λόγω της υποστήριξης που επιδεικνύεται από τον πρόεδρό σας στο πρόσωπο του κ.Τσίπρα, ακόμη και όταν προκύπτουν ζητήματα που έχουν χαρακτηριστεί “κόκκινες γραμμές” από την πλευρά σας κατά το παρελθόν;

Όποτε και αν γίνουν Βουλευτικές εκλογές οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα είναι μέσα στη Βουλή.

Ο Πρόεδρός μας στηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας για την σταθεροποίηση της οικονομίας, την έξοδο από τα μνημόνια, την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, την αποκατάσταση των κοινωνικών ανισοτήτων και βέβαια την ανάταξη της οικονομίας μας στα πλαίσια ενός υγιούς και σταθερού οικονομικού και φορολογικού περιβάλλοντος.

Αυτά που έχουν συμφωνήσει οι δύο Πρόεδροι θα τηρηθούν στο ακέραιο και θα εφαρμοστούν μέχρι τέλους με θρησκευτική ευλάβεια.

•  Αν σας ζητούσα να ιεραρχήσετε τα πέντε σημαντικότερα, κατά τη γνώμη σας, έργα που πρέπει να γίνουν στην Αιτωλοακαρνανία, ποια θα ήταν αυτά;

Σίγουρα προτεραιότητα στο Νομό μας πρέπει να έχει η βελτίωση του οδικού δικτύου και κυρίως του άξονα που συνδέει την Ναύπακτο με την Αμφιλοχία αλλά και των κάθετων επαρχιακών δρόμων που οδηγούν είτε προς την Εθνική Οδό είτε προς την υπό κατασκευή Ιονία Οδό. Πολλά προβλήματα αντιμετωπίζουν οι ορεινοί όγκοι του Νομού μας και εδώ το Κράτος πρέπει να σταθεί με ιδιαίτερη ευαισθησία γιατί οι λιγοστοί κάτοικοι των χωριών νοιώθουν απομονωμένοι και ξεχασμένοι!

Παράλληλα ο Νομός μας υστερεί από την έλλειψη σιδηροδρομικού δικτύου και θεωρώ ότι η σύνδεση των πόλεών μας με Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως διευρωπαϊκό δίκτυο, θα έφερνε μεγάλη ανάπτυξη και άλλες προοπτικές.

Κομβικά και αναγκαία έργα είναι για την Ναύπακτο η τουριστική αξιοποίηση του λιμένος, για το Μεσολόγγι η ανάδειξη και βελτίωση της λιμνοθάλασσας, για τον Αστακό ο εκσυγχρονισμός των υποδομών του λιμένος και τέλος για το Αγρίνιο η κατασκευή στο Αγγελόκαστρο κόμβου σύνδεσης με την Ιονία Οδό αλλά και η διαμόρφωση στην ίδια περιοχή ενός σύγχρονου επιχειρηματικού πάρκου.

Αλλά ίσως το πιο σημαντικό έργο για τον Νομό Αιτωλοακαρνανίας, που θα δώσει την δυνατότητα να επενδύσουμε στην ανάπτυξη των υποδομών μας, είναι η καθιέρωση ανταποδοτικού οφέλους υπέρ των παρευήνιων πόλεων με την επιβολή ελάχιστου τέλους στους λογαριασμούς ύδρευσης των κατοίκων του Λεκανοπεδίου Αττικής.

•  Επισκέπτεστε τη Ναύπακτο αρκετά συχνά. Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής και ποια τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της;

Η Ναύπακτος έχει μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης ενώ κάλλιστα μπορούν να διαμορφωθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για μια μεγάλη δυναμική προόδου και εξέλιξης.

Όλη η περιοχή της Ναυπάκτου είναι πανέμορφη και σε πολλά σημεία της μπορούν να δημιουργηθούν κέντρα τουριστικής ανάπτυξης ενώ ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να δοθεί για την αναμόρφωση, βελτίωση και εκσυγχρονισμό των ορεινών όγκων της σε κάθε επίπεδο.

Ωστόσο στη Ναύπακτο δεν είναι μόνο οι φυσικές ομορφιές αλλά και οι ίδιοι οι κάτοικοί της που ομορφαίνουν το περιβάλλον και με τον ζεστό τους χαρακτήρα σε κάνουν να νοιώθεις άνετα, σαν να τους γνώριζες από χρόνια.

Μπορεί να ευλογώ τώρα το μέρος μου αλλά ο Νομός μας είναι ο ομορφότερος Νομός της Ελλάδας και ταυτόχρονα ο πιο εγκαταλελειμμένος!

Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε την τύχη μας και να καθορίσουμε όλοι μαζί την πορεία μας προς το αύριο.

*Ο κ.Παπαγεωργίου είναι Δικηγόρος Αθηνών στον Άρειο Πάγο και πτυχιούχος Master στο Ευρωπαϊκό Εμπορικό Δίκαιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Για ακόμη μία φορά το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο “Όλοι Μαζί” δείχνει την ευαισθησία του απέναντι στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Την Παρασκευή, διοργανώνεται συναυλία στην πλατεία του Λιμανιού. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή και τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες θα μπορούν να προσφέρουν μέσω αυτής.

Τα τελευταία δυο χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης που συνεχώς κλιμακώνεται και σήμερα πια λαμβάνει τραγικές διαστάσεις. Το πρόβλημα οξύνεται ακόμη περισσότερο με το ότι καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι, για να γλυτώσουν από τον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη σε γειτονικές μας χώρες, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς προσδοκώντας σε ένα καλύτερο μέλλον. Οι ανάγκες είναι τεράστιες σε τρόφιμα, είδη ατομικής υγιεινής, φάρμακα, κλπ.

Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, σε καιρούς ανθρωπιστικής και όχι μόνο κρίσης, η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη αποτελούν έννοιες που εξυψώνουν το ανθρώπινο είδος και αποδεικνύουν πως όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε «θαύματα». Εμείς ως Κοινωνικό Ιατρείο είμαστε στεκόμαστε αρωγοί σε τέτοιες καταστάσεις. Σκεφτήκαμε λοιπόν, όχι μόνο εμείς αλλά και άλλοι αλληλέγγυοι συμπολίτες μας, που είτε ατομικά είτε δραστηριοποιούμενοι μέσα από το Κίνημα Αλληλέγγυων Πολιτών Ναυπακτίας-Δωρίδας συμμερίζονται τη σημερινή δύσκολη κατάσταση, να απευθυνθούμε για άλλη μια φορά στους συμπολίτες μας ώστε να προσφέρουν τη βοήθεια τους. Να βάλουμε όλοι πλάτη για να μπορέσουμε ως κοινωνία να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που δημιουργούνται. Έτσι όλοι μαζί αποφασίσαμε να συνδιοργανώσουμε την εκδήλωση της ερχόμενης Παρασκευής. Αντί εισιτηρίου, συλλέγουμε φάρμακα, τρόφιμα, είδη ατομικής υγιεινής, αναλώσιμα, κτλ.

Πώς προέκυψε η ιδέα για τη συγκεκριμένη συναυλία και επίσης θα θέλαμε να μας μιλήσετε για την ανταπόκριση των Ναυπάκτιων καλλιτεχνών στο κάλεσμά σας.

Εμείς, ως Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο δεχτήκαμε πρόσκληση από ντόπιους καλλιτέχνες να διοργανώσουμε μια εκδήλωση με σκοπό τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, φαρμάκων, κλπ. Η ιδέα είχε από καιρό συζητηθεί από εμάς, οπότε η πρόταση έγινε δεκτή με ιδιαίτερη χαρά! Να σημειώσουμε εδώ ότι και πριν ακόμη ξεκινήσουμε τη λειτουργία μας ως Κοινωνικό Ιατρείο, πάλι είχαμε διοργανώσει μια αντίστοιχη εκδήλωση με τους συλλόγους των παραδοσιακών χορών που συμμετέχουν και σε αυτή της προσεχούς Παρασκευής, η οποία μας βοήθησε στο ξεκίνημα μας. Τώρα που πάλι «ξεκινάμε», ιατί όπως γνωρίζετε μετακομίζουμε σε άλλο κτίριο σε λίγο καιρό, θεωρούμε εξαιρετικά ευτυχή σύμπτωση που η συνέχιση της λειτουργίας μας έχει την υποστήριξη μιας τέτοιας εκδήλωσης.

Πρόσφατα μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου βρέθηκαν στη Λέσβο προκειμένου να προσφέρουν είδη που συγκεντρώθηκαν για τους πρόσφυγες. Τί έχετε να μας μεταφέρετε από το συγκεκριμένο ταξίδι σας; Ποια ήταν η κατάσταση που επικρατούσε εκεί και τί αποκομίσατε από αυτό σας το ταξίδι;

Το συγκεκριμένο ταξίδι αποτελεί για όλους όσους συμμετείχαμε μια μοναδική εμπειρία ζωής. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφερθούν με λίγα λόγια συναισθήματα, εικόνες, εμπειρίες, προσδοκίες αλλά και διαψεύσεις. Πότε οι λέξεις δεν μπορούν να αποτυπώσουν την εμπειρία, ούτε τα δέματα να ανακουφίσουν τον πόνο. Ποτέ, οποιαδήποτε μορφή αλληλεγγύης δεν μπορεί να σταματήσει την αίτια της κατάστασης, τον πόλεμο.

Μάθαμε πολλά από το ταξίδι αυτό. Να παιδεύουμε το μυαλό για να δώσουμε εξηγήσεις, να χαμογελάμε στη φρίκη, να συζητάμε με πάθος τις διαφωνίες μας, να ξενυχτάμε με τις εικόνες της ημέρας που έφυγε, προσμένοντας την καινούργια που θα έρθει και αυτό που θα μας φέρει.

Μάθαμε να υποκλινόμαστε στην ανθρωπιά των κατοίκων του νησιού, ακούγοντας τις ιστορίες και τις περιγραφές των ημερών του καλοκαιριού του 2015. Μάθαμε για μια ακόμη φορά ότι ως λαός έχουμε μεγάλα ψυχικά αποθέματα αλληλεγγύης, παρ’ όλο που η ανθρωπιστική κρίση δυσκολεύει όλους μας. Αισθανθήκαμε ότι προσφέραμε και εμείς όταν μοιράσαμε φαγητό στους καταυλισμούς. Νιώσαμε χαρά και συγκίνηση στον καταυλισμό της Ύπατης Αρμοστείας στη Μόρια, όταν αντικρίσαμε τα χαμόγελα στα πρόσωπα των παιδιών που έπαιζαν και την προσπάθεια όλων για να υπάρξουν ανθρώπινες συνθήκες εκεί. Προβληματιστήκαμε στον άλλο καταυλισμό, επίσης στη Μόρια, με τα συρματοπλέγματα, που θύμιζε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Θαυμάσαμε τον αυτοοργανωμένο καταυλισμό “no borders”, που ξεκίνησε ως Κοινωνική Κουζίνα και τώρα μπορεί να δίνει ρούχα και ένα προσωρινό κατάλυμα σε όσους το χρειάζονται. Μάθαμε να είμαστε μια μεγάλη αγκαλιά με τον άλλο άνθρωπο της Μυτιλήνης (κοινωνική κουζίνα), με τα παιδιά της “Ηλιαχτίδας”, με όσους πρόσφυγες κα ανιδιοτελείς εθελοντές συναντήσαμε. Αλλά δυστυχώς, μάθαμε ότι η εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας δεν έχει όριο. Περίπου στις 170 ΜΚΟ «φύτρωσαν» ξαφνικά στο νησί το καλοκαίρι, τώρα είναι γύρω στις 100…έτσι απλά ο εθελοντισμός γίνεται επάγγελμα. Το ΝΑΤΟ είναι ήδη στο Αιγαίο…το μέλλον αβέβαιο. Φράχτες, κλείσιμο συνόρων, αστυνομική βία, εξευτελισμοί. Μια κυνική ΕΕ. Προσπαθούν να ανακόψουν κάθε ελπίδα. Θα τα καταφέρουν; Θα τους αφήσουμε;

Εμείς αυτό που αποκομίσαμε από αυτή την αποστολή είναι ότι μπορούμε να ζήσουμε μαζί με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνετε από τον κόσμο κάθε φορά που υλοποιείτε μια παρόμοια πρωτοβουλία; Υπάρχει καταρχάς ανταπόκριση;

Όχι μόνο υπάρχει ανταπόκριση ,αλλά είναι και πολύ μεγάλη. Στα δυο χρόνια λειτουργίας του Κοινωνικού Ιατρείου υπάρχει αμέριστη συμπαράσταση σε ό,τι κάνουμε .Όπως είπαμε και στην 5η Πανελλαδική Συνάντηση των Κοινωνικών Ιατρείων, που έγινε πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη, εμάς μας σταματά ο κόσμος στον δρόμο και μας δίνει φάρμακα. Αυτό είναι μια αναγνώριση για την προσπάθεια που γίνεται. Νομίζω ότι έχουμε καθιερωθεί πια ως δομή. Αυτή η ανταπόκριση εξάλλου είναι που μας βοηθά να συνεχίζουμε να νοιαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας και να δρούμε. Για άλλη μια φορά σας ευχαριστούμε όλους. Θα μου επιτρέψετε στο σημείο αυτό να επαναλάβω την πρόσκληση για την στελέχωση του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου με περισσότερους εθελοντές. Θα είναι μεγάλη μας χαρά, αλλά και μεγάλη βοήθεια, όποιος θέλει να προσφέρει με εθελοντική «εργασία» να απευθυνθεί στην γραμματεία και να δηλώσει τη συμμετοχή του. Υπενθυμίζουμε το τηλέφωνο του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου είναι 2634 400064 και οι ώρες: 9:00-14:00 καθημερινά και απόγευμα Τρίτη και Τετάρτη 17:30 -19:30 .

Τί άλλο έχουμε να περιμένουμε στη συνέχεια από το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο;

Αρκετά! Πρώτα από όλα το Σάββατο και την Κυριακή 16 και 17 Απριλίου, μέλη και εθελοντές, ανταποκρινόμενοι στην στην πρόσκληση του Κοινωνικού Ιατρείου Πειραιά, θα βρεθούμε στον Πειραιά, στο λιμάνι για να προσφέρουμε βοήθεια στους πρόσφυγες που φιλοξενούνται εκεί, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Η εθελοντική ομάδα είναι ανοικτή. Όποιος συμπολίτης μας θέλει να συμμετέχει, ανεξάρτητα από το αν δραστηριοποιείται στο Κοινωνικό Ιατρείο, μπορεί να έρθει Η αποστολή θα φύγει Σάββατο πρωί, από το κτίριο του Κοινωνικού Ιατρείο, στις 8:00 και θα επιστρέψει Κυριακή βράδυ .

Όσον αφορά στις πολιτιστικές μας παρεμβάσεις προγραμματίζουμε στο τέλος Μαΐου, συγκεκριμένα στις 29 του μηνός, στο Φετιχέ Τζαμί, να φέρουμε στην πόλη μας το Θέατρο Τέχνης και τη Μάνια Παπαδημητρίου, για την παράσταση που με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιείται στην Αθήνα, την “Αδαμαντία”. Και έπεται και συνέχεια, καθώς θα ακολουθήσουν ιατρικές ημερίδες, μαθήματα πρώτων βοηθειών, κτλ. Αυτή την στιγμή προέχει η ολοκλήρωση του νέου κτιρίου που θα στεγαστούμε.

Τέλος θα θέλαμε να πούμε, ότι όλα τα είδη που θα συγκεντρωθούν, θα αποσταλούν, όσα δεν δοθούν τοπικά, μετά το Πάσχα, όπου υπάρχει ανάγκη. Ενδεχομένως και σε όμορους δήμους. Σύμφωνα με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη Θεσσαλονίκη, τα Κοινωνικά Ιατρεία δε συνδράμουν στρατόπεδα συγκέντρωσης καταγγέλλοντας την απαράδεκτη συμφωνία μεταξύ ΕΕ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ, η οποία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της συνθήκης της Γενεύης. Ενισχύουμε μόνο καταυλισμούς που εξασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Αφού σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία, θα ήθελα να σας πω ότι το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο θα είναι πάντα εδώ. Συνεχίζουμε με αλληλεγγύη, ομαδική αντίδραση και αντίσταση να δραστηριοποιούμαστε ενάντια σε όλους όσους προσπαθούν να μας κάνουν να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας ως άνθρωποι και ως χώρα.

Η εποχή που χτίστηκε η ομάδα του Αστέρα

“Η διετία 1995-1997 ήταν η εποχή που χτίστηκε η ομάδα του Ναυπακτιακού Αστέρα για να ακολουθήσει στη συνέχεια μία πολύ καλή πορεία, με πρόεδρο τότε τον κ.Φίλιππα Σφαέλο. Μπορεί η ομάδα να βρισκόταν στη Δ’ Εθνική όταν ήρθα εγώ, αλλά το επίπεδο ήταν σαφώς υψηλότερο. Δαπανήθηκαν χρήματα και πραγματικά, παίκτες και διοίκηση ήταν για υψηλότερη κατηγορία, κάτι που φαινόταν και μέσα στο γήπεδο. Την ομάδα τη στήριζε πάρα πολύ και ο κόσμος. Βασικός παράγοντας για όλα αυτά ήταν σίγουρα ο πρόεδρος. Σαφέστατα εκείνη την εποχή υπήρχαν δυσκολίες, γιατί τα γήπεδα που παίζαμε δεν ήταν και σε καλή κατάσταση, αλλά σημαντικό είναι πως υπήρχε σεβασμός για την ομάδα μας όπου και να πηγαίναμε”, σχολιάζει μεταξύ άλλων ο Κώστας Κωνσταντινίδης και θυμάται πως σε ποδοσφαιρικό παιχνίδι που διεξήχθη στην Πάτρα βρισκόταν στην κερκίδα 1000 άτομα για να υποστηρίξουν την ομάδα. “Και όλοι προσπαθούσαν για το καλύτερο. Ακόμη και οι άνθρωποι του γηπέδου ήταν εξαιρετικοί και φρόντιζαν για τη σωστή συντήρησή του”, συμπληρώνει.

“Δε μετάνοιωσα ποτέ που ήρθα”

Στο ερώτημα εάν μετάνοιωσε που το 1995 επέλεξε από ομάδα Α’ Εθνικής κατηγορίας να έρθει στο Ναυπακτιακό Αστέρα που βρισκόταν τότε στη Δ’ Εθνική ήταν κατηγορηματικός: “Δε μετάνοιωσα ποτέ, γιατί πραγματικά με το που ήρθαμε με την οικογένειά μου νοιώσαμε σα στο σπίτι μας. Λίγο ακόμη και θα γινόμασταν μόνιμοι κάτοικοι”. Ανακαλώντας μάλιστα στη μνήμη του τις καλές στιγμές που πέρασαν στη Ναύπακτο με την οικογένειά του και τις φιλίες που απέκτησε, δεν παραλείπει να πει πως “για εμένα η Ναύπακτος είναι πάντα στην καρδιά μου. Όποτε έρχομαι ανοίγει η ψυχή μου”. Ο Κώστας Κωνσταντινίδης ακόμη και σήμερα διατηρεί επαφές στη Ναύπακτο και όπως λέει “παρακολουθώ και ενημερώνομαι για τον Αστέρα. Μιλάω συχνά με τον Μπάμπη Καρβούνη. Είναι σίγουρα πιο δύσκολες εποχές πλέον, αλλά γνωρίζω ότι γίνεται σημαντική προσπάθεια από τη σημερινή διοίκηση”.

“Κρατάω μόνο τα καλά”

Ο Κώστας Κωνσταντινίδης θυμήθηκε ωστόσο και τις δυσκολίες στην καθημερινότητα της ποδοσφαιρικής του καριέρας, σχολιάζοντας όμως πως μετά από τόσα χρόνια κρατάει μόνο τα καλά. “Η καθημερινότητα μέσα στο ποδόσφαιρο είναι δύσκολη, υπάρχουν πολλές στενοχώριες…αλλά όταν περνούν τα χρόνια μένουν τα καλά. Σημαντικό κομμάτι για εμένα ήταν που έπαιξα στην ομάδα που υποστήριζα από μικρός, τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης. Αλλά και το ότι ήρθα εδώ στη Ναύπακτο, ως ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έκανε μεταγραφή τότε ο πρόεδρος, ήταν επίσης σημαντικό. Γνώριζα τον προπονητή, ήμασταν πολύ καλοί φίλοι, και ήταν αυτός που με έπεισε να έρθω. Πάνω σε εμένα χτίστηκε εκείνη η ομάδα. Αυτό όλο ήταν πολύ ωραίο για εμένα και γι’ αυτό είμαστε και πάλι εδώ και γι’ αυτό χαίρομαι όποτε έρχομαι. Ο κόσμος εδώ πραγματικά με αγκάλιασε”.

Υπεύθυνος στις Κ16 και Κ17 του ΑΡΗ

«Σήμερα βρίσκομαι στον ΑΡΗ και είμαι υπεύθυνος στις ομάδες Κ16 και Κ17, δηλαδή στο φυτώριο του ΑΡΗ«, δηλώνει ο Κώστας Κωνσταντινίδης, ενώ στο ερώτημα εάν βλέπει σε κάποια από τα παιδιά τη δυνανότητα εξέλιξης ώστε να μπορέσουν να διαγράψουν αξιόλογη πορεία στα ελληνικά γήπεδα, η απάντησή του είναι καταφατική. Μάλιστα, σημειώνει πως, τα τμήματα αυτά συμμετέχουν και σε διάφορα τουρνουά που διοργανώνονται καταγράφοντας θετικά αποτελέσματα.

φωτο: Δημήτρης Παπαδούλας για το LepantoMag.gr

 «Ονειρεύομαι μια πόλη που θα προβάλλει τις τέχνες ως το δυνατό της χαρτί» δηλώνει στο LepantoMag.gr και την Έμυ Παπαδούλα, η καλλιτέχνις Φωτεινή Πολυχρόνου που αυτές τις ημέρες παρουσιάζει έργα υψηλού επιπέδου ζωγραφικής τέχνης, στο πλαίσιο της ομαδικής έκθεσης με την Ομάδα Σχολής Τέχνης, στο φιλόξενο χώρο του Φετιχέ, στο Λιμάνι της Ναυπάκτου. Ομολογουμένως, η όλη αυτή προσπάθεια των καλλιτεχνών της πόλης έχει κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού, καθώς ήδη από πέρυσι, οπότε και πραγματοποιήθηκε η πρώτη ομαδική έκθεση, η ανταπόκριση υπήρξε ιδιαιτέρως εντυπωσιακή.

Η Ομάδα Σχολής Τέχνης στο Φετιχέ Τζαμί

Αυτό που εύκολα παρατηρεί κάποιος στην έκθεση της Ομάδας της Σχολής Τέχνης είναι τα ετερόκλητα στοιχεία των καλλιτεχνών που συμμετέχουν, με τον καθένα να ξεδιπλώνει προς διαφορετικές κατευθύνσεις το ταλέντο του. Θα θέλατε να μας το αναλύσετε λίγο περισσότερο αυτό;

Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση οκτώ διαφορετικών ανθρώπων με μοναδικό κοινό σημείο την αγάπη τους για την ζωγραφική. Η Αντιγόνη Κέστου με τα δυναμικά πορτρέτα της είναι αρχιτέκτονας. Ο Δημήτρης Παπαδούλας με τη χαρακτηριστική γραφή του και τις έντονες κοινωνικές αναζητήσεις του έχει εργαστεί περιστασιακά σε διάφορες δουλειές, ο Μιχάλης Παπαδογιώργος με τα ρεαλιστικά του πορτρέτα προετοιμάζεται για Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ο Θάνος Υφαντής είναι αρχιτέκτονας, ο Κώστας Παπακώστας είναι συνταξιούχος δικηγόρος, η Νεκταρία Καζάνα είναι μια σύγχρονη μητέρα και ο Γιάννης Υφαντής είναι καθηγητής βιολογίας. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί δρόμοι διασταυρώνονται με το δικό μου και όλοι μαζί ενώνονται με τη Σχολή Τέχνης.

Βρίσκεστε καθημερινά στο χώρο της έκθεσης, τί είναι εκείνο που εισπράττετε από τον κόσμο που την επισκέπτεται;

Αυτό που εισπράτουμε όλοι μας είναι ένα ευχάριστο ξάφνιασμα για όλη αυτή την προσπάθεια. Όσοι μάλιστα είχαν παρακολουθήσει και την περσινή έκθεση επιβεβαιώνουν και φέτος ότι η Σχολή είναι ένα ζωντανό κύτταρο παυ πάλλεται και εξελίσσεται.

Εξέχουσα θέση στη φετινή έκθεση κατέχει η Νίκη της Σαμοθράκης. Πρόκειται για δικό σας έργο, το οποίο βλέπουμε να σας εμπνέει αρκετά συχνά…

Η Νίκη της Σαμοθράκης πράγματι αποτελεί πήγη έμπνευσης πολύ συχνά. Ο δυναμισμός αυτού του αγάλματος, η επιβλητικότητά του καθώς και η ιστορία του, από τη δημιουργία του εώς τον χαμό του, από την εκθεσή του εώς και την αρπαγή του, με συγκλονίζει. Δε νομίζω ότι θα σταματήσω ποτέ να τη ζωγραφίζω.

Πώς κρίνετε σε επίπεδο τέχνης τα δρώμενα στη Ναύπακτο; Ως καλλιτέχνις τί θα θέλατε να δείτε να γίνεται και πώς οραματίζεστε την ιδανική κατάσταση για τις τέχνες στην περιοχή;

Η Ναύπακτος είναι μια πανέμορφη πόλη με πολλούς κρυμμένους θησαυρούς. Έχει σημεία ανεκμετάλλευτα που όταν αναδειχθούν θα αποτελέσουν πόλο έλξης για πολλούς καλλιτέχνες. Βέβαια, ονειρεύομαι μια πολη που η ομορφιά της δε θα μείνει μόνο στην ανάδειξη του παρελθόντος της, αλλά θα δημιουργήσει νέα σύγχρονα δεδομένα και θα προβάλλει τις τέχνες ως το δυνατό της χαρτί. Περισσότερες εκθέσεις ζωγραφικής, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές και το σημαντικότερο: όλα αυτά από τα ίδια της τα παιδιά φυσικά και όχι μόνο.

Μετά τη συγκεκριμένη έκθεση που βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε εξέλιξη, τί άλλο έχουμε να περιμένουμε από την Ομάδα της Σχολής Τέχνης;

Η Σχολή Τέχνης σκέφτεται πολλά για το μέλλον. Κάθε φορά εξάλλου που γίνεται ένα βήμα πρέπει να οραματίζεσαι το επόμενο. Προς το παρόν και μέχρι της 5 Σεπτεμβρίου θα είμαστε στο Φετιχέ Τζαμί καθημερινά από τις 19.30 – 22.30 και τα Σαββατοκύριακα από τις 11:00 έως τις 13:00 και από τις 19:30 έως τις 22:30. Μετά θα ξεκινήσουμε τις εγγραφές και τα μαθήματα μας από τις 15 Σεπτεμβρίου στο Εργαστηριό μας.

—————————————-

Επειδή όμως η πραγμάτωση μιας σπουδαίας προσπάθειας δε θα μπορούσε να ήταν εφικτή χωρίς τη σημαντική συμβολή ανθρώπων που μοιράζονται κοινά οράματα, οι χορηγοί της φετινής έκθεσης της Φωτεινής Πολυχρόνου και της Ομάδας Σχολής Τέχνης αποτυπώνουν τις σκέψεις τους στο LepantoMag.gr:

Με τη Φωτεινή γνωριζόμαστε από παιδιά. Δε θα μπορούσα να της αρνηθώ τη βοήθειά μου, όχι μόνο λόγω της πολύχρονης γνωριμίας μας, αλλά και γιατί πιστεύω ότι όλοι πρέπει να στηρίζουμε τις προσπάθειες των νέων ανθρώπων της πόλης μας.

Γιώργος Δούρος

«…Η καλλιτεχνική δράση που πάντα ήταν και είναι τροφή για το πνεύμα, κυρίως όταν πηγάζει από την ιστορία και την παράδοση κάθε λαού, αποτελεί κινητήρια δύναμη για την κοινωνία, τόσο σε επίπεδο εμψύχωσης και στήριξης της κοινωνίας όσο σε επίπεδο επανεκκίνησης της οικονομίας… »
Αυτά ήταν τα λόγια στην παρουσίαση μιας παλιότερης χορηγίας μας.
Τα ίδια θα λέγαμε και σήμερα…
Ένας τόπος που παράγει πολιτισμό, σε όποια μορφή, είναι ένας ζωντανός τόπος που έχει μέλλον.
Εμείς οφείλουμε να στηρίζουμε τέτοιες δράσεις και αυτό κάνουμε και με την έκθεση της σχολής Τέχνης της Φωτεινής Πολυχρόνου!

Γιώργος Κοτρώνης

Είναι μεγάλη  χαρά να είμαι χορηγός σε αυτή την έκθεση των ναυπακτιων δημιουργών. Οφείλουμε όλοι οι επαγγελματίες να ανταποκρινομαστε στο  κάλεσμα των ανθρώπων της τέχνης μιας που οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη την γαλήνη και την αισιοδοξία που γεννάει μέσα μας η τέχνη.

Αλέξανδρος Πολύχρονος

——————————————–

Το LepantoMag.gr έχει τη χαρά και την τιμή να στηρίζει την έκθεση ως χορηγός επικοινωνίας.

——————————————–

Δείτε το βίντεο του Γιώργου Ντάλη από τη βραδιά των εγκαινίων της Έκθεσης:

Μιλώντας στο LepantoMag.gr και την Έμυ Παπαδούλα, αρκετούς μήνες μετά το ομολογουμένως τολμηρό εγχείρημά της βάζει θετικό πρόσημο στην επιλογή της και δηλώνει ιδιαιτέρως ευχαριστημένη από την ανταπόκριση του κόσμου στη δουλειά της, παρά το περιβάλλον κρίσης μέσα στο οποίο κλήθηκε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα: να ασχολείται με τη μόδα, το σχεδιασμό ρούχων και την επιχειρηματικότητα.

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μόδα, Μαρία; Τί ήταν εκείνο που σε τράβηξε προς αυτή την κατεύθυνση;

Από μικρή μου άρεσε το σχέδιο μόδας. Οι γονείς μου μου έπαιρναν διάφορα περιοδικά μόδας και είχα μία αρκετά μεγάλη συλλογή από αυτά. Ξεκίνησα δειλά-δειλά να σχεδιάζω και περίπου στα τέλη του Γυμνασίου, μετά από μία συζήτηση που είχα με τους γονείς μου, σκεφτόμασταν τί μπορώ να κάνω ώστε να ασχοληθώ με αυτό που μου αρέσει. Στην Ελλάδα δεν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές για το συγκεκριμένο τομέα, οπότε αποφασίσαμε να πάω στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Μιλάνο, που ως γνωστόν αποτελεί η Μέκκα της μόδας. Μέσω κάποιων γνωστών που είχαμε ούτως ή άλλως εκεί, βοηθήθηκα στο να βρω το σπίτι που θα έμενα, αλλά και τη Σχολή μου.

Το αντικείμενο των σπουδών σου τί ακριβώς περιελάμβανε;

Σχέδιο Μόδας, πατρόν, ραπτική και ό,τι αφορά σε magazine lay out, δηλαδή πώς να περάσεις ουσιαστικά πράγματα σε περιοδικά, αλλά και φωτογραφήσεις, photoshop.

Πώς προέκυψε μετά το Μιλάνο και την Αθήνα, που ήταν και η μόνιμη κατοικία σου, να έρθεις στη Ναύπακτο;

Στη Ναύπακτο ερχόμασταν με την οικογένειά μου για διακοπές από το 2003. Τις σπουδές μου τις τελείωσα το 2011 και ο πρωταρχικός μου στόχος ήταν να απασχοληθώ σε κάποιον οίκο μόδας και να εξελίξω εκεί την καριέρα μου. Ωστόσο, το 2011, που όπως σας είπα τελείωσα τις σπουδές μου, η κρίση δεν είχε επηρεάσει μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Ιταλία. Ειδικά στο χώρο της μόδας, υπήρξαν πολλές απολύσεις στελεχών και ουσιαστικά δεν υπήρχε η δυνατότητα να κάνεις την πρακτική σου σε κάποιον οίκο. Ωστόσο, έκανα την πρακτική μου στη Σχολή που πραγματοποιήσα τις σπουδές, καθώς μου πρότειναν να συνεργαστούμε. Εκεί εργάστηκα ένα διάστημα ως βοηθός καθηγητού στο σχέδιο μόδας και το πατρόν. Στη συνέχεια επέστρεψα Ελλάδα και άρχισα να στέλνω το βιογραφικό μου σε διάφορους οίκους μόδας. Τελικά μου ζήτησε να συνεργαστούμε ο Βασίλης Ζούλιας.

Πώς ήταν η εμπειρία να συνεργάζεσαι με έναν καταξιωμένο έλληνα σχεδιαστή;

Καταπληκτική. Δε με άφησε να απασχοληθώ μόνο στο σχέδιο και το πατρόν. Με έβγαλε και έξω με τη γραμματέα του να μιλάω στους πελάτες. Επειδή λοιπόν, από τη στιγμή που επέστρεψα στην Ελλάδα άρχισε να καλλιεργείται στο μυαλό μου το να ανοίξω το δικό μου κατάστημα, ήταν σημαντικό που με προώθησε σε αυτόν τον τομέα. Πόσο μάλιστα που οι πελάτες του κ.Ζούλια ήταν αρκετά απαιτητικοί.  Ουσιαστικά με έριξε στα βαθιά. Εξελίχθηκα μέσα από αυτό και σε άλλα επίπεδα. Στο πως να μετράω σωστά ένα ρούχο, στο πως να πουλήσω ένα ρούχο, στις διορθώσεις, στο πως να συμπεριφερθώ σε μία πελάτισσα.

Και η τελική απόφαση να δραστηριοποιηθείς επαγγελματικά στη Ναύπακτο, πώς ήρθε;

Η αλήθεια είναι ότι δεν κόλλησα ποτέ με την Αθήνα και ας έχω γεννηθεί εκεί. Η Ναύπακτος από την πρώτη στιγμή μου άρεσε. Όποτε έβρισκα από παλιά ευκαιρία, ερχόμουν. Και ουσιαστικά ένα πρωί, ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι σκέφτομαι να ανοίξω ένα μαγαζί εδώ. Το σοκ ήταν μεγάλο. Δεν είναι και το πιο εύκολο να φεύγεις από την πόλη που έχεις γεννηθεί και έχεις μεγαλώσει και να πηγαίνεις σε μία άγνωστη -ουσιαστικά- πόλη. Αλλά νομίζω ότι μου ταίριαζε περισσότερο εδώ.

Όταν αποφάσισες να ανοίξεις τη δική σου επιχείρηση εδώ, ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες;

Δυσκολεύτηκα περισσότερο με τη γραφειοκρατία και όχι με κάτι άλλο τελικά. Το μαγαζί που ήθελα να στεγάσω την επιχείρησή μου το είχα βρει από την αρχή. Στη συνέχεια, τα διαδικαστικά εννοείται πως ήταν τα πιο περίπλοκα.

Βλέποντας τα πράγματα ένα χρόνο μετά την έναρξη της επιχείρησής σου, αισθάνεσαι ικανοποιημένη από την προσπάθεια και την επιλογή σου;

Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένη από την άποψη ότι με έχει αγκαλιάσει ο κόσμος, ότι δηλαδή έχω πλέον τη σταθερή μου πελατεία. Ενώ, σιγά-σιγά το κατάστημα γίνεται ευρύτερα γνωστό. Μάλιστα από τη στιγμή που σχεδιάζω και ρούχα, μπορώ να κάνω κάτι πιο ιδιαίτερο για τους πελάτες μου, κάτι που εκτιμάται από τους ίδιους. Επίσης, τα ρούχα που έχω ράβονται στην Ελλάδα και δεν προέρχονται από κάπου αλλού. Κάτι εξίσου σημαντικό. Ουσιαστικά, πέρα από την πώληση, αυτό που με ευχαριστεί είναι ότι έχω καταφέρει και το στόχο μου, που δεν είναι άλλος από το σχεδιασμό των δικών μου ρούχων σε συνεργασία με ανθρώπους που βρίσκονται στην Αθήνα και με βοηθούν.

* Το κατάστημα της Μαρίας Σουλιώτη θα το βρείτε στη διεύθυνση Τζαβέλλα 32, στη Ναύπακτο, τηλ. επικοινωνίας: 2634300778

Τί ακριβώς είναι η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ.);

Οι Κοιν.Σ.Επ. έχουν δημιουργηθεί με σκοπό την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά και τη συνεύρεση επιχειρηματιών, προκειμένου να κάνουν πράγματα εκτός του τομέα στον οποίο δραστηριοποιούνται. Ανήκουν στο υπουργείο Εργασίας και η δημιουργία τους είναι πολύ πιο εύκολη από το να κάνεις μια Ανώνυμη Εταιρεία ή μία Ο.Ε., ενώ το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι πρόκειται για κερδοσκοπικές που όμως δε διανέμουν κέρδη. Ο νόμος σε υποχρεώνει το 60% του τζίρου να αναδιανέμεται για το σκοπό για τον οποίο έχει ιδρυθεί η Επιχείρηση, το 35% του τζίρου να δίνεται σε ημερομίσθια και το 5% να είναι το αποθεματικό. Αξίζει να τονίσουμε ότι το 50% των επιχειρήσεων της Γερμανίας είναι Κοιν.Σ.Επ.

Ποια ήταν η αρχική εκείνη ιδέα που σας οδήγησε στη δημιουργία της Κοιν.Σ.Επ. “Προβάλλω τη Ναυπακτία”;

Η αρχική ιδέα ανήκει στον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Ξεκινήσαμε με το site “gonafpaktia” και επειδή και οι δύο δραστηριοποιούμαστε στον τουρισμό, αντιληφθήκαμε ότι δεν μπορεί αυτή η περιοχή, η Ναυπακτία, να μην προσελκύει κόσμο. Η ιδέα λοιπόν ήταν να φτιάξουμε αρχικά ένα site, στο οποίο θα υπάρχουν δράσεις και πακέτα τουρισμού, ώστε να δείξουμε προς τα έξω την εναλλακτική πρόταση που είχαμε συνδυάζοντας το βουνό και τη θάλασσα. Έτσι γεννήθηκε στη συνέχεια και η ιδέα της Κοιν.Σ.Επ. Εκείνο που ουσιαστικά καταλάβαμε είναι ότι η περιοχή θα πρέπει να επενδύσει στο θεματικό τουρισμό. Η Ναύπακτος μπορεί να επενδύσει σε αυτό το κομμάτι, έχοντας το χρόνο δέκα θεματικά γεγονότα, τα οποία θα δώσουν τεράστια ανάσα και θα διαφημίσουν την περιοχή. Αυτό που σας αναφέρω το έχουμε μελετήσει σε βάθος, δεν το αναφέρω τυχαία.

Συνεργάζεστε με παρόμοιες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε άλλες πόλεις; Υπάρχει περιθώριο και διάθεση από την πλευρά σας να επενδύσετε σε τέτοιες συνεργασίες;

Υπάρχει συνέδριο Κοιν.Σ.Επ. στο οποίο έχουμε προσκληθεί να συμμετάσχουμε και εννοείται πως θα ανταποκριθούμε θετικά, γιατί για εμάς είναι σημαντικό να πάρουμε καινούργιες ιδέες. Εμείς δραστηριοποιούμαστε ως Κοιν.Σ.Επ. εδώ και 5 περίπου μήνες και όπως αντιλαμβάνεστε θέλουμε να δούμε πώς λειτουργούν οι αντίστοιχες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται μεγαλύτερο διάστημα από εμάς. Μέσα από την ανταλλαγή απόψεων μόνο θετικά έχουμε να λάβουμε.

Το προσεχές διάστημα, συγκεκριμένα τον Ιούνιο, διοργανώνετε το 1ο Lepanto Folk Festival. Αυτή η ιδέα πώς γεννήθηκε;

Παλαιότερα είχαμε συνεργαστεί με τον κ.Μπάμπη Τσιάμη, ο οποίος είναι πλέον και ο υπεύθυνος στο χορευτικό κομμάτι του Festival και ο οποίος διαθέτει μεγάλη πείρα στον τομέα αυτό. Έχει διοργανώσει διάφορα Festival και έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλά. Είναι μάλιστα ο υπεύθυνος του Festival που πραγματοποιείται στο Αγρίνιο, εδώ και περίπου 12 χρόνια. Στο πλαίσιο της γνωριμίας μας, του πρότεινα να πραγματοποιήσουμε κάτι εδώ, στη Ναύπακτο. Έτσι και προχώρησαν τα πράγματα. Αρχικά υπολογίζαμε ότι θα έχουμε περίπου 200 με 250 άτομα. Αυτή τη στιγμή, που έχουν κλείσει οι συμμετοχές, έχουμε 618 άτομα, τα οποία θα επισκεφθούν τη Ναύπακτο με αφορμή το Festival. Από την Ελλάδα το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Για να καταλάβετε, μας ζητούσαν να έρθουν επιπλέον 380 με 400 άτομα. Δυστυχώς όμως δεν μπορούσαμε να τους εξυπηρετήσουμε. Τα ξενοδοχεία έχουν γεμίσει από Αντίρριο έως Μαραθιά. Όσον αφορά στα συγκροτήματα του εξωτερικού, στην αρχή είχαμε αιτήσεις από Μεξικό, Νεπάλ, Σρι Λάνκα, Πουέρτο Ρίκο. Σε αυτά τα χορευτικά συγκροτήματα εστάλησαν επίσημες προσκλήσεις από την Κοιν.Σ.Επ., αλλά αυτοί ήθελαν επίσημη πρόσκληση από δημόσιο φορέα προκειμένου να επιδοτηθούν από το δικό τους υπουργείο Τουρισμού ή το δικό τους Δήμο για το ταξίδι τους στη Ναύπακτο. Τα συγκροτήματα από τις συγκεκριμένες χώρες θα ερχόντουσαν δηλαδή εάν η διοργάνωσή μας τελούσε υπό την αιγίδα ενός δημόσιου φορέα, όπως για παράδειγμα του Δήμου. Είναι κάτι που θα κοιτάξουμε να το κάνουμε του χρόνου. Ωστόσο, θα έρθουν συγκροτήματα από Ιρλανδία, Ουαλία, Λιθουανία, Παλαιστίνη. Η ιδέα βέβαια για την επόμενη χρονιά, είναι το Festival να διαρκέσει είτε πέντε είτε επτά ημέρες, αντί τριημέρου όπως φέτος.

Αυτό που θέλω να τονίσω και το οποίο δεν το έχουμε ίσως αντιληφθεί στην ολότητά του, είναι το πόσο “πουλάει” η πόλη μας. Σε όλα τα Festival, αυτού του είδους που γίνονται ανά τον κόσμο, κατά 90% οι χορευτές πληρώνονται για να πάνε. Στην Τουρκία που γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα Festival, τα συγκροτήματα πληρώνουν μόνο τους μουσικούς τους. Όλα τα υπόλοιπα τούς παρέχονται δωρεάν. Στην Κίνα, πληρώνονται τα έξοδά τους και κάθε χορευτής λαμβάνει και περίπου 300 ευρώ για τη συμμετοχή του. Όταν λοιπόν, απευθύναμε τις προσκλήσεις με τον κ.Τσιάμη, καταλάβαμε ότι αυτή η πόλη “πουλάει” τόσο πολύ που καταφέραμε να έρθουν 618 άτομα, πληρώνοντας οι ίδιοι και τη διαμονή και το φαγητό τους. Ωστόσο, να σημειώσω ότι τα ξένα γκρουπ δε θα επιβαρυνθούν τα ίδια τη μεταφορά τους από το αεροδρόμιο στη Ναύπακτο και πίσω, ενώ αξίζει να πούμε πως οι Λιθουανοί και οι Παλαιστίνιοι θα παραμείνουν στην περιοχή επτά ημέρες. Που σημαίνει ότι του χρόνου, εάν το Festival διαρκέσει περισσότερο, η διαμονή των συγκροτημάτων σαφώς και θα είναι ακόμη μεγαλύτερης διάρκειας. Οι άνθρωποι αυτοί, αυτό που ζητούν είναι να συνδυάσουν τις διακοπές με το χόμπυ τους. Αυτό είναι το ζητούμενο, όπως αντιλαμβάνεστε.

Θέλω να ευχαριστήσω τους ξενοδόχους και τους εστιάτορες για την πολύ καλή τιμή που έδωσαν. Με την πρώτη επαφή, κατάλαβαν το καλό για την πόλη. Προσπαθήσαμε και απλώσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο τη δουλειά, ώστε να ωφεληθούν οι επαγγελματίες. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και τους χορηγούς μας και εσάς, τα Μέσα Ενημέρωσης για το κομμάτι της επικοινωνίας.

Επενδύετε λοιπόν, ως Κοιν.Σ.Επ. στο θεματικό τουρισμό και εν προκειμένω στον πολιτιστικό τουρισμό. Θα ήθελα να μου αναπτύξετε λίγο περισσότερο το σκεπτικό και τη φιλοσοφία σας γύρω από το συγκεκριμένο. Στοχευμένα επικεντρώνετε το ενδιαφέρον σας στην κατηγορία των τουριστών που ενδιαφέρονται για την προβολή των ηθών, των εθίμων και της κουλτούρας τους και με αφορμή aυτό, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο.

Πρόκειται για τη λεγόμενη “πορτοκαλί οικονομία”. Πρόκειται ουσιαστικά για το πώς ο πολιτισμός μπορεί να λειτουργήσει θετικά για την οικονομία. Πώς δηλαδή, για παράδειγμα, τα μουσεία μας, μπορούν να λειτουργήσουν θετικά για την οικονομία. Πώς τα θέατρά μας, αλλά και όλες οι εκδηλώσεις μπορούν να λειτουργήσουν θετικά. Είναι η τάση που αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο, ειδικά τώρα με την κρίση. Όσον αφορά συγκεκριμένα στη Ναυπακτία, θα πρέπει να αντιληφθούμε πως υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για την ανάπτυξη θεματικού τουρισμού. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τριήμερα – τετραήμερα, παρέχοντας καλές υπηρεσίες στον κόσμο, εύκολα, οικονομικά, με καλή θέληση, χωρίς καχυποψία και να συνεργαστούμε με ομάδες ναυπάκτιων που ασχολούνται για παράδειγμα με το ποδήλατο ή την τέχνη. Μπορούμε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας επίσης σε περιπατητικές εκδρομές στη Ναυπακτία, αλλά και σε αθλητικούς αγώνες είτε τέννις είτε volley. Είναι εύκολο να διοργανώσεις τέτοιες δραστηριότητες. Χρειάζεται καλή διάθεση και συνεργασία και επαναλαμβάνω…όχι καχυποψία!

Όσον αφορά στο πρόγραμμα του Folk Festival; Τί περιλαμβάνει;

Την πρώτη ημέρα, την Παρασκευή 26 Ιουνίου, η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί στο Αντίρριο. Την επόμενη, Σάββατο, 27 του μηνός, η κεντρική εκδήλωση θα γίνει στην πλαζ της Ψανής. Πριν από την κεντρική αυτή εκδήλωση θα λάβει χώρα παρέλαση από τα συγκροτήματα με τις στολές τους στην πόλη. Τα σημεία από όπου θα περάσει η παρέλαση θα καθοριστούν σε συνεργασία με το Τμήμα της Τροχαίας. Την Κυριακή, θα τους παραθέσουμε ένα πάρτυ για τους συμμετέχοντες στον κήπο του Ξενία. Και εκεί θα χορέψουν και θα γίνουν master classes, που σημαίνει ότι για παράδειγμα ο δάσκαλος των Λιθουανών θα δείξει παραδοσιακούς χορούς στους συμμετέχοντες από την Ουαλία και αντίστροφα.

Ουσιαστικά θα αναπτυχθεί δηλαδή μια “συνομιλία” μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών σε επίπεδο παραδοσιακών χορών…

Ακριβώς! Επίσης, σκοπεύουμε να απασχολήσουμε πέντε με έξι άτομα , τα οποία θα πληρωθούν κανονικά από την Κοιν.Σ.Επ., προκειμένου να ξεναγήσουν ομάδες που θα σχηματιστούν σε διάφορα σημεία της περιοχής, με στόχο τη διαφήμιση της. Ακόμη, προγραμματίζουμε την επίσημη επίσκεψη των επικεφαλής των αποστολών στο Δημαρχείο, όπου και θα λάβουν τόσο από την Κοιν.Σ.Επ. όσο και από το Δήμο Ναυπακτίας αναμνηστικά μετάλλια από την επίσκεψή τους στη Ναύπακτο.

Πέραν του 1ου Lepanto Folk Festival όμως, στα άμεσα σχέδιά σας, είναι και το Παιδικό Φεστιβάλ Ναυπάκτου τον Αύγουστο. Τί δράσεις θα περιλαμβάνει;

Και αυτό είναι κάτι που επιθυμούμε να το καθιερώσουμε. Πέρα από τα δικά μας τα παιδιά που θα έχουν την ευκαιρία να απασχοληθούν με διάφορες δραστηριότητες και τα παιδιά που θα βρεθούν στην περιοχή για τις διακοπές τους, θα έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν. Πράγματα που θα τους μείνουν. Μην αγνοούμε το γεγονός ότι όταν περνάει καλά ένα παιδί, περνάει καλά και όλη η οικογένεια! Στη φιλοσοφία της Κοιν.Σ.Επ. είναι ότι κάνουμε να το αναλαμβάνει ένας άνθρωπος που είναι ειδικός. Όπως σας ανέφερα πριν και για το Folk Festival τον κ.Τσιάμη, έτσι και στην περίπτωση του Παιδικού Φεστιβάλ, θα σας πω ότι θα το αναλάβει η ιδιοκτήτρια του χώρου δημιουργικής απασχόλησης “Σβούρα”, Άντζυ Κάντζου. Το concept περιλαμβάνει διάφορες δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στον κήπο του Ξενία. Στο τέλος κάθε ημέρας θα υπάρχει μία παράσταση, την πρώτη ημέρα θα είναι για παράδειγμα ένας μάγος, την άλλη ημέρα κάποιο θεατρικό, την τρίτη ημέρα ένα άλλο θεατρικό από τοπική ομάδα. Στο χώρο θα υπάρχουν και εκδοτικοί οίκοι που δραστηριοποιούνται στο παιδικό βιβλίο. Επίσης, θα καλέσουμε τους επαγγελματίες της περιοχής θα στήσουν τα δικά τους περίπτερα με τα προϊόντα τους. Όλα αυτά φυσικά θα γίνουν με νόμιμο τρόπο. Το σκεπτικό μας λοιπόν είναι να γίνει ένα μεγάλο Φεστιβάλ σαν τα αντίστοιχα του εξωτερικού, όπου ο κήπος του Ξενία θα μετατραπεί σε ένα χώρο πολλαπλών δράσεων για το παιδί, το οποίο επί τρεις και πλέον ώρες θα γεμίσει την ημέρα του. Την τέταρτη ημέρα θα έχουμε τη χαρά να βρίσκεται κοντά μας η κ.Κάρμεν Ρουγγέρη, που θα πραγματοποιήσει μία παιδική παράσταση. Την τελευταία ημέρα θέλουμε να γίνει μία παράσταση και για τους μεγάλους και αυτή τη στιγμή συζητούμε σχετικά με τοπικές θεατρικές ομάδες, αλλά και με ομάδες από την Αθήνα. Για εμάς ωστόσο, προέχει η συνεργασία με τις τοπικές. Παράλληλα, θέλουμε όλο αυτό να ενταχθεί σε ένα δεκαπενθήμερο ενός συνολικού προγράμματος πολιτιστικών εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνει για παράδειγμα εκθέσεις ζωγραφικής και ό,τι άλλο μπορεί να συμπεριληφθεί σε ένα τέτοιου είδους πρόγραμμα.

Επόμενες σκέψεις από την Κοιν.Σ.Επ “Προβάλλω τη Ναυπακτία”;

Θέλουμε να κάνουμε εκδηλώσεις και δραστηριότητες σε όλη τη Ναυπακτία και αυτός είναι και ο βασικός μας στόχος. Επίκεντρο για εμάς δεν είναι μόνο η Ναύπακτος, αλλά το σύνολο της Ναυπακτίας. Υπάρχουν πολλές σκέψεις για δράσεις πολιτιστικές και οικοτουριστικές. Υπάρχει επίσης μία ιδέα για κάτι πολύ καλό το χειμώνα, για το οποίο ωστόσο δεν μπορώ στην παρούσα φάση να πω περισσότερα μιας και είμαστε ακόμη στη φάση της προετοιμασίας.

Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Birmingham και την Επιστήμη της Πληροφορικής. Δικαιωμένος από την απόφασή σας να επιστρέψετε στην Ελλάδα; Έχετε εκπληρώσει τους λόγους και τους στόχους της επιστροφής σας;

Ήταν ένας Έλληνας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Birmingham ο οποίος με συμβούλεψε να επιστρέψω πριν 14 χρόνια αλλιώς δε θα γύριζα ποτέ. Κανείς δε μπορεί να δει τόσο μακρυά. Θέτουμε στόχους, τους αναπροσαρμόζουμε με βάση τις απαιτήσεις των καιρών και προσπαθούμε η ζωή μας να μας γεμίζει με ευχαρίστηση, αξιοπρέπεια, σεβασμό και εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα.

κ.Ζαφειρόπουλε, είστε ένας ιδιαιτέρως δραστήριος άνθρωπος. Εθελοντής, ενεργός πολίτης. Τί είναι αυτό που σας παρακινεί κάθε φορά και σας δίνει το ερέθισμα να συνεχίσετε;

Πέρα από την προσωπική εξέλιξη που είναι πάντα ένα στοίχημα η αίσθηση του να ανήκεις σε μια ομάδα όπου από κοινού θέτεις μεγάλους στόχους με άλλους ανθρώπους είναι ο πιο ισχυρός κινητήριος μοχλός. Όταν οι στόχοι αρχίζουν και πραγματοποιούνται τότε η ικανοποίηση για τον αντίκτυπο που έχει προκαλέσει η δράση σου αποτελεί ένα επιπρόσθετο στοιχείο δυναμικής.

Έχετε δηλώσει ότι ότι ο εθελοντής μπορεί να είναι ενεργός πολίτης. Θα θέλατε να μας αναπτύξετε το σκεπτικό σας επί του συγκεκριμένου;

Έχω αρθογραφήσει αρκετές φορές με κορύφωση ένα κείμενο με τίτλο «Η επόμενη μέρα του εθελοντισμού» που μπορείτε να το αναζητήσετε στο διαδίκτυο. Ο εθελοντισμός είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση που μπορεί να έχει η παρουσία μας στα κοινά αλλά δεν είναι αρκετή για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Χρειάζεται να προσπαθούμε με διάρκεια και ένταση να επηρεάζουμε τα κέντρα λήψης αποφάσεων με κλασσικό ή πιο πρωτότυπο τρόπο ώστε η φωνή μας να ακούγεται. Πολλές φορές όπως χρησιμοποιείται ο εθελοντισμός φαντάζει σαν μια εφεύρεση που περισσότερο μας χειραγωγεί παρά απελευθερώνει τις δυνάμεις μας. Για παράδειγμα λίγοι γνωρίζουν ότι ο τελευταίος νόμος για τους δήμους (Καλλικράτης) δίνει τη δυνατότητα με 25 υπογραφές να θέσουν ένα θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και αυτό πρέπει να συζητηθεί υποχρεωτικά. Μια ευκαιρία τα θέματα να τροφοδοτούνται απευθείας από τους πολίτες στο πιο κοντινό τους κέντρο λήψης αποφάσεων, το δημοτικό συμβούλιο του δήμου τους.

Η ιδανική κοινωνία για εσάς ποια είναι και τί είδους ατομικότητες περιλαμβάνει;

Φιλοσοφικό το ερώτημα. Ιδανική κοινωνία δε μπορεί να υπάρξει όσο υπάρχουν άνθρωποι που τη συγκροτούν. Πάντα υπάρχει ιδιοτέλεια στα κίνητρα των ανθρώπων. Απλά ελπίζεις να βελτιωθούν τα πράγματα και να λειτουργήσουν όπως σε κάποιες πολιτισμένες χώρες τα βασικά: αξιοκρατία, σεβασμός, αλλαγή νοοτροπίας στη χρήση του δημόσιου χώρου…

Τί είναι το Δίκτυο Αφύπνισης Πολιτών και ποιες ήταν οι αρχικές εκείνες επιδιώξεις που σας οδήγησαν στη συγκρότησή του;

Το Δίκτυο ήταν η πρώτη πρωτοβουλία στην Αμαλιάδα που προσπάθησε να δράσει αντί να αναλωθεί σε ατέλειωτες συζητήσεις που πολλές φορές δεν οδηγούν πουθενά. Ας κάνουμε και ας κάνουμε και λάθη. Καλύτερα να συζητάμε μετά για λάθη που κάναμε παρά για υποθετικές ενέργειες που δεν πράξαμε ποτέ. Και πέρασαν 4 χρόνια πολύ γρήγορα, πολύ γεμάτα από δράσεις που άλλαξαν την καθημερινότητα μας και μας ταξίδεψαν σε άλλα πρωτόγνωρα μονοπάτια (όλη η δράση του Δικτύου: issuu.com/citizenalertnetwork/docs/can_action_log_ver08)

Πέρα όμως από το Δίκτυο, στην Αμαλιάδα υπάρχει και η Μικρή Ακαδημία. Οι δράσεις της τί αφορούν;

Η Μικρή Ακαδημία αποτελεί για μας την ώριμη μετεξέλιξη του Δικτύου. Το Δίκτυο δε μπορούσε να συνεχιστεί με την ίδια ένταση και καινοτομία που το διέκρινε από την αρχή. Έτσι διατηρήσαμε ενεργές κάποιες δράσεις και πραγματοποιήσαμε αρκετές καινούργιες κυρίως στο χώρο της εκπαίδευσης και του πολιτισμού (www.mikriakadimia.eu)

Πόσο εύκολο είναι μία μικρή και κλειστή κοινωνία να αποδεχθεί και να κατανοήσει τα κίνητρα και τις επιδιώξεις ενός πολίτη που θέλει να είναι ενεργός μέσα από κοινωνικές δράσεις;

Καθόλου μα καθόλου εύκολο. Υπάρχει μια έντονη καχυποψία στις μικρές κοινωνίες, μια προχειρότητα, μια έλλειψη της αναγνώρισης και αποδοχής των ικανών ανθρώπων που μπορούν να κάνουν τη διαφορά πράγμα που αποδεικνύουν πολλές φορές οι πράξεις τους. Υπάρχουν κλασσικά στερεότυπα, ένας καθωσπρεπισμός που δύσκολα οδηγεί την κοινωνία σε νέους δρόμους. Προτιμούν οι άνθρωποι να συζητούν και να εξαντλούν την αίσθηση που έχουν για δημοκρατική έκφραση κρίνοντας με μεγάλη ευκολία ότι και αν κάνουν οι γύρω τους. Δύσκολα τολμούν να επιλέξουν το διαφορετικό, να ζήσουν πέρα από την καθημερινότητα που τους εγκλωβίζει.

Διδάξατε για 10 έτη σε ένα περιφερειακό ΤΕΙ, αυτό της Αμαλιάδας. Θα ήθελα να μου πείτε πως αντιλαμβάνεστε τη συνεργασία που ιδανικά θα πρέπει να αναπτύσσουν τα περιφερειακά ΤΕΙ με τις πόλεις στις οποίες έχουν την έδρα τους. Πρακτικά πώς θα μπορούσαν οι Δήμοι να ωφελούνται από την ύπαρξη των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, όπως το δικό σας;

Κάποια στιγμή φύτρωσαν παντού τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και κάποια άλλη στιγμή αποφασίστηκε ότι κακώς δημιουργήθηκαν οπότε και εξαφανίστηκαν τα πιο πολλά. Πέρα από αυτό όμως κάθε τοπική κοινωνία θα πρέπει να αξιοποιεί την παρουσία μιας πηγής τεχνογνωσίας όπως είναι ένα τμήμα ΤΕΙ και να υπάρχει μια πολλή στενή σχέση μεταξύ τους. Όπου επιχειρήθηκε τα αποτελέσματα ήταν σημαντικά.

κ.Ζαφειρόπουλε, είστε ένας εκ των ομιλητών του TEDxPatras. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ποιο θα είναι το σημαντικό εκείνο στοιχείο που θα επιδιώξετε να επικοινωνήσετε με το ακροατήριό σας;

Πολλές φορές έχουμε την αίσθηση ότι για να πραγματοποιήσουμε μια ιδέα χρειάζεται απλά να ξοδέψουμε χρήματα. Στην ομιλία μου «αποκαλύπτω» ποιο είναι το πραγματικό κόστος των ιδεών που γίνονται πράξη και μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας. Πιο αναλυτικά το Σάββατο!

Λίγα λόγια για τον Σπύρο Ζαφειρόπουλο:

Είναι εκπαιδευτής ενηλίκων μη τυπικής εκπαίδευσης στο αντικείμενο της Πληροφορικής. Σπούδασε Φυσική… χωρίς να είναι πολύ σίγουρος γιατί… στο Πανεπιστήμιο Πατρών και συνέχισε τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Birmingham στην Επιστήμη της Πληροφορικής.

Όταν ανακάλυψε αυτά που είναι σημαντικά για τη ζωή, αποφάσισε να υπηρετήσει την αρχή ότι το ατομικό καλό προκύπτει μόνο μέσα από το κοινό καλό πηγαίνοντας αντίθετα σε ότι γνώριζε μέχρι τότε. Αν ήταν ήρωας σε διήγημα του Σαμαράκη θα είχε ανοίξει ένα Γραφείο Ιδεών γιατί θεωρεί συναρπαστική τη σύλληψη μιας νέας ιδέας, ειδικά όταν αυτή μπορεί να γίνει πράξη και να επηρεάσει τη ζωή πολλών ανθρώπων.

Λατρεύει τη δημιουργία νέων λέξεων αφενός γιατί προσπαθεί να τη συνδέσει με μια συλλογική εθελοντική δράση και αφετέρου γιατί φέρνει σε δύσκολη θέση τη Google.  Έτσι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής του είναι η συμμετοχή σε εθελοντικές ομάδες σε αρκετές από τις οποίες έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος και διατηρεί πολύ ενεργή συμμετοχή στα κοινά.

Γιατί γράψατε το «Δέκα ζωές σε μία»; Για να συμβάλετε στη δημόσια ιστορία του Ευάγγελου Αβέρωφ ή για προσωπικούς λόγους;

Επειδή γράφω μυθιστορήματα, γι΄αυτό καταρχήν. Έτσι λειτουργώ. Πρώτα με συναρπάζει η ιδέα, η σύλληψη, και μόλις ωριμάσει αφηγηματικά,βουτάω στη γραφή χωρίς πολλές αναλύσεις. Το «γιατί» γράφω το κάθε βιβλίο μου, συνήθως το ανακαλύπτω κανένα εξάμηνο αφού το τελειώσω και φύγει από μένα. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, είχαήδη από καιρότην ιδέα να γράψω ένα μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα τον πατέρα μου. Η ζωή του ήταν άκρως μυθιστορηματική, μεγάλωσε σε χρόνια συνταρακτικά για τη χώρα, έζησε πολέμους, διχασμούς, καταστροφές, προσωπικές ανατροπές και περιπέτειες– ήταν ο τέλειος μυθιστορηματικός ήρωας, σκέφτηκα κάποια στιγμή. Αλλά για αρκετά χρόνια δυσκολευόμουν να βρωτην άκρη του αφηγηματικού μου νήματος. Έτσι, στην πράξη, χρειάστηκε να καταπιαστώ με τέσσερα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους μυθιστορήματα μέχρι να νιώσω έτοιμη να γράψω το «Δέκα ζωές σε μία».

Πόσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα της παρουσίασης της ζωής του ίδιου του πατέρα σας; Σας προβλημάτισε ο κίνδυνος της πιθανής υποκειμενικότητας;

Ο κίνδυνος της υποκειμενικότητας, όχι, με αυτή την έννοια δεν με απασχόλησε. Άλλωστε αντικειμενικότητα απόλυτηδεν υπάρχει, αφού ο συγγραφέας παραμένει πάντα ο φορέας και εκφραστής της αφήγησής του.Στο μυθιστόρημα το ζητούμενο είναι μάλλον να ταυτιστείς με τους ήρωές σου, να μπεις στα παπούτσια τους και να τους αφήσεις να σε οδηγήσουν. Στο ιστορικό μυθιστόρημα οφείλεις επιπλέον να κάνεις ενδελεχή έρευνα και να σεβαστείς τα όποια ιστορικά δεδομένα. Εννοείται πως ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον πατέρα σου είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα,ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για δημόσιο πρόσωπο.

Στο τέλος του βιβλίου γράφετε «Σε ασπάζομαι πατέρα, τώρα μπορώ να σε αγαπήσω» Ποια η σχέση της τότε κόρης και της νυν κόρης-αφηγήτριας;

Η σχέση παιδί-γονιός είναι μια σχέση έντονη, μεγάλης αγάπης, αλλά και ανισότιμη από τη φύση της. Χρειάζεται να την υπερβείς ώστε να δεις τον άλλον ως Άνθρωπο, πέρα από την περιορισμένη πλευρά του που βιώνεις εσύ. Συνήθως αυτό γίνεται όταν το τότε-παιδί φτάσει και ηλικιακά κοντά στην ηλικία του τότε-γονιού του. Θα έλεγα λοιπόν ότι η νυν-κόρη είναιπια, πέρα από «κόρη», και ένας ώριμος, κατασταλαγμένος άνθρωπος. Ενώ η νυν-αφηγήτρια είναι, πέρα από «κόρη», και λίγο μυθιστορηματική-λογοτεχνική περσόνα – υπηρετεί δηλαδή τις ανάγκες του λογοτεχνικού έργου καιτης συνολικής σύνθεσης.

Τί πιστεύετε ότι έχετε πάρει από τον πατέρα σας και σε τί διαφέρετε;

Του μοιάζω στο πείσμα, στην προσήλωσή του σε κάποιες αξίες – αγάπη, εντιμότητα, εργατικότητα, αφοσίωση, δημιουργικότητα− αλλά είμαι πολύ διαφορετική σαν χαρακτήρας, δεν έχω την εξωστρέφειά του, χρειάζομαι έναν πιο «ήσυχο» χώρο για να είμαι δημιουργική. Μοιάζω στην αγάπη του για τη γραφή, τη λογοτεχνία, η ματιά μου όμως είναι πιο «εσωτερική», με συναρπάζει αυτό που δε φαίνεται, οι πολύπλοκες αλήθειες και οι δαίδαλοι που κρύβει η ψυχή του ανθρώπου. Μοιάζω επίσης στην αγάπη του για το Μέτσοβο και συνεχίζω όσο μπορώ το σημαντικό έργο που έχει κάνει εκεί.

Γιατί αφήσατε να μεσολαβήσει ένα διάστημα 24 χρόνων από τον θάνατό του μέχρι να γράψετε αυτό το βιβλίο; Ο χρόνος που μεσολάβησε λείανε το πρόσωπο του πατέρα Αβέρωφ;

Έτσι προέκυψε. Υποθέτω πως δεν ήμουν έτοιμη νωρίτερα να καταπιαστώ μ’ ένα τέτοιο εγχείρημα. Για πολλούς λόγους. Καταρχήν χρειαζόταννα έχω κατακτήσει σαν συγγραφέας μια κάποια τεχνική άνεση, αλλά και μαζίτην απαραίτητη συναισθηματική ωριμότητα και απόσταση ώστε η προσωπική εμπλοκή να μην αποβαίνει σε βάρος της λογοτεχνικής αρτιότητας του μυθιστορήματος.Η απόσταση, όπως και η προσωπική εμπλοκή σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο, είναι και τα δυο απαραίτητα στη λογοτεχνία. Το γράψιμο απαιτεί γνήσιο συναίσθημα αλλά και μετουσίωση και προοπτική.

Γίνεται ένα μυθιστόρημα να ιστορεί την αλήθεια; Υπάρχει σχέση ανάμεσα στην αλήθεια της μυθοπλασίας και την αλήθεια των γεγονότων της ιστορίας;

Η μυθοπλασία τρυπώνει στα κενά της Ιστορίας. Μεγεθύνει τη στιγμή, ζωντανεύει την ατμόσφαιρα, ρίχνει φως στο συναίσθημα και στα όσα βρίσκονται κάτω απ’ την επιφάνεια. Θα έλεγα πως το μυθιστόρημα ζωντανεύει ένα μυθοπλαστικό σύμπαν πιο «αληθινό» κι απ’ το πραγματικό — αυτή είναι η δύναμη της λογοτεχνίας.Όταν πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα, το ζητούμενο είναι ο αρμονικός συγκερασμός της δημιουργικής φαντασίας με τα ιστορικά δεδομένα — κάτι που σε τούτο το βιβλίο ήταν ακόμα πιο δύσκολο, επειδή ακριβώς ήταν πολλά τα δεδομένα. Αλλά αυτό ήταν το στοίχημα που είχα θέσει εξαρχής στον εαυτό μου: να γράψω ένα μυθιστόρημα που να ιστορεί [και] την αλήθεια. Ήταν σίγουρα ένα ιδιαίτερα δύσκολο παιχνίδι ισορροπιών και μέτρου.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ παρουσιάζεται ως ιδεαλιστής. Ωστόσο στην πολιτική του πορεία ήταν ρεαλιστής (πχ Συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου για την Κύπρο). Πώς εξηγείται αυτό;

Δεν βλέπω καμιά αντίφαση σ’ αυτό. Μπορεί να είναι κανείςιδεαλιστής καινα αγαπάει με πάθος τη χώρα του, μπορείνα έχει ιδέες, απόψεις, οράματα– και παράλληλα να αντιλαμβάνεται και να εξασκεί την «τέχνη του εφικτού» για το καλό της χώρας. Θα έλεγα μάλιστα πως ο συνδυασμός των δύο αυτών στοιχείων είναι απαραίτητος – ιδίως για έναν πολιτικό. Αλλιώς είναι είτε απλώς «διαχειριστής», είτε και επικίνδυνος.

H φυματίωση τον επηρέασε στη μετέπειτα ζωή του;

Νομίζω του έδωσε ένα γερό μάθημα για τη ζωή και το θάνατο και τον έκανε να πιστεύει στη μοίρα − με την έννοια του «αν είναι νάρθει, θαρθεί». Αυτό στην μετέπειτα ζωή του ίσως τον έκανε πιο τολμηρό, πιο αποφασιστικό, τον ελευθέρωσε από τους μικρούς ανθρώπινους φόβους. Επίσης, όπως έλεγε και ο ίδιος, τα δυο χρόνια κλεισμένος στο σανατόριο του έδωσαν την ευκαιρία να διαβάσει πολύ και να ανοίξει τους ορίζοντές του.

Το βιβλίο παρουσιάζει τις πέντε ζωές του Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο αναγνώστης να περιμένει να γνωρίσει και τις άλλες πέντε;

Αρχικά λογάριαζα να καλύψω όλη τη ζωή του πατέρα μου και να φτάσω ως το 1990, χρονιά θανάτου του. Αλλά στην πορεία διαπίστωσα ότι αυτό δεν ήταν εφικτό. Το βιβλίο θα έβγαινε χίλιες σελίδες και θα ήταν «δύο βιβλία σε ένα». Τώρα χρειάζομαι να «αδειάσω» και να πάρω μια απόσταση − θέλει λίγο χρόνο για να γεμίσουν πάλι οι μπαταρίες και να είσαι έτοιμος να ξαναγράψεις καινούργιο μυθιστόρημα. Θα είναι η συνέχεια ετούτου ή άλλο, δεν το ξέρω ακόμα. Μαζεύω πάντως υλικό ήδη που θα μπορούσε στο μέλλον ίσως να τροφοδοτήσει ένα επόμενο μυθιστόρημα για την υπόλοιπη ζωή του.

—————-

Ο Άρης Ραβανός έγραψε, μεταξύ άλλων, στο «Βήμα» στις 19/11/2014, για το έργο «Δέκα ζωές σε Μία» της Τατιάνας Αβέρωφ:

[…] Ένα μυθιστόρημα με ήρωες υπαρκτούς και γεγονότα πραγματικά, που ζωντανεύει την ταραγμένη ατμόσφαιρα και τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, από το 1908 μέχρι τις αρχές του Εμφυλίου. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που είναι ταυτόχρονα βιογραφία, μαρτυρία και ταξίδι αναζήτησης» αναφέρεται στο σημείωμα των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Ξεφυλλίζοντας τις «Δέκα ζωές σε μια», αναρωτιέσαι: αλήθεια ποιες είναι οι δέκα ζωές. Μέσα από την αναζήτηση, προσπαθείς να ανιχνεύσεις τις απαντήσεις. Η Αβέρωφ, με ένα γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει τα άγνωστα χρόνια της μυθιστορηματικής ζωής του πατέρα της. Ουσιαστικά είναι σαν να ξεφυλλίζει κάποιος το οικογενειακό λεύκωμα…[…]

κ.Παπαγεωργίου, τί προσδοκάτε και τί επιδιώκετε με την υποψηφιότητά σας για το Νομό Αιτωλοακαρνανίας;

Αυτό που οφείλει να επιδιώκει κάθε ανιδιοτελής νέος άνθρωπος που αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του, τα νιάτα και τον χρόνο του στα κοινά. Να βγάλει τον τόπο του και τη χώρα του από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει, να συμβάλει στο να επανέλθει η δικαιοσύνη στις σχέσεις πολιτών και κράτους και να επιστρέψει η ελπίδα στην καθημερινότητά μας.

Στο νομό μας, υπάρχουν σοβαρότατα ζητήματα που δε βρίσκουν τη λύση τους εδώ και πολλά χρόνια. Πριν από λίγες ημέρες, ο Αντώνης Σαμαράς μιλώντας στη Λάρισα αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην εκτροπή του Αχελώου και είπε ότι το έργο θα προχωρήσει. Ποια η θέση του ΣΥΡΙΖΑ επί τούτου; Στην περίπτωση που ο λαός της Αιτωλοακαρνανίας σας επιλέξει να τον εκπροσωπήσετε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τι θα επιδιώξετε να κάνετε;

Συμμετέχω στις εκλογές ως υποψήφιος ενός κόμματος το οποίο στηρίζει την ύπαρξή του στην άμεση συμμετοχή των πολιτών στη δημόσια ζωή και στις αποφάσεις. Σε περίπτωση εκλογής μου, λοιπόν, είναι φυσικό ότι θα αποτελέσω την αιχμή ενός δόρατος που θα στηρίζεται στη συλλογική προσπάθεια, στους αγώνες όλων μας και θα εκφράζει τις συγκλίνουσες απόψεις των πολλών. Σχετικά τώρα με συγκεκριμένα έργα των οποίων τόσο η σημασία όσο και η ορθότητα έχουν αμφισβητηθεί ήδη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ξεκάθαρη θέση την οποία δεν αλλάζει ψηφοθηρικά ανάλογα με το αν απευθύνεται στον Θεσσαλό ή στον Αιτωλοακαρνάνα. Έργα τα οποία συμβάλουν στη επιβάρυνση του περιβάλλοντος και οδηγούν στην οικονομική υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών και κοινωνικών ομάδων δεν πρέπει να πραγματοποιούνται.

Δεν είναι λίγοι οι πολίτες που πιστεύουν ότι ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ να ηγηθεί μιας κυβέρνησης, δεν πρόκειται να αλλάξουν ιδιαιτέρα τα πράγματα για τη δύσκολη καθημερινότητά του. Τι απαντάτε σε αυτό;

Αυτό είναι απλούστατα αδύνατον. Τα πράγματα δεν μπορεί παρά να αλλάξουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ένα νέο πρόγραμμα διακυβέρνησης και διοίκησης το οποίο συγκλίνει με τα συμφέροντα του 99% των πολιτών και αντιτίθεται στις επιδιώξεις του 1%. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα μεγάλα συμφέροντα των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, των κατασκευαστικών και των τραπεζών αντιτίθενται σθεναρά στην άνοδο της εκλογικής του απήχησης. Σχετικά τώρα με την καθημερινότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει, όπως φαίνεται και από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, να εξασφαλίσει, πριν από οτιδήποτε άλλο, καλύτερες συνθήκες στην καθημερινότητα του πολίτη. Παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, πρόσβαση στα αναγκαία για τη διαβίωση αγαθά ακόμα και για τους ασθενέστερους. Ιδιαίτερα, δε, στην καθημερινή οικονομία σκοπεύει να προχωρήσει στην άμεση ενίσχυσή της, δίνοντας στους ελεύθερους επαγγελματίες την δυνατότητα μέσα από υγιείς ρυθμίσεις των οφειλών τους να επιστρέψουν στην νομιμότητα, δημιουργώντας τράπεζα ειδικού σκοπού για να μπορέσει να ενισχυθεί η ρευστότητα της αγοράς, καταργώντας τους άδικους φόρους επαναφέροντας το αφορολόγητο στα 12.000 Ευρώ.

Όσον αφορά στον εργασιακό τομέα, σε ποια κατεύθυνση χρειάζεται να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός διαφορετικού προτύπου;

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη διεκδίκησαν επί σειρά δεκαετιών δικαιώματα που ανταποκρίνονταν στην σημαντικότητα της προσφοράς τους στο κοινωνικό σύνολο. Τα δικαιώματα αυτά καταστρατηγήθηκαν μέσα στα χρόνια του μνημονίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται αφενός να επαναφέρει στην εργασιακή νομοθεσία τα δίκαια κεκτημένα που έχασαν οι εργαζόμενοι και αφετέρου να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη στα ζητήματα που αφορούν τα κεκτημένα όσων βρίσκονται προσωρινά ή μόνιμα εκτός χώρου εργασίας εξαιτίας συνταξιοδότησης, ανεργίας, ή φυσικής ανικανότητας.

Είναι πιθανό για εσάς το σενάριο αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Γενάρη; Και εάν όχι, με ποιες δυνάμεις θα μπορούσατε να συνεργαστείτε;

Η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης του Γενάρη δεν είναι πλέον απλά ένα μόνο σενάριο. Είναι η σίγουρη απάντηση που θα δοθεί από τον ελληνικό λαό σε όσους δόλια του επέβαλλαν το πρόγραμμα της οικονομικής εξαθλίωσης των τελευταίων ετών. Όσον αφορά τις συνεργασίες, ο ΣΥΡΙΖΑ από τη φύση του είναι το κόμμα που πιστεύει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στη συνεργασία, στη δημοκρατία και στην συλλογική έκφραση. Συχνότατα, μάλιστα, κατηγορείται για αυτό από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Όμως η ιστορική στιγμή επιτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει πιστός στο πρόγραμμά του για την ανασυγκρότηση της χώρας και για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και είναι σίγουρο ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να θέσει την ελπίδα και το μέλλον του ελληνικού λαού υπό αμφισβήτηση. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν από αυτούς που δεν συζήτησαν μαζί μας τις λύσεις και το πρόγραμμα να συζητήσουν αύριο τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση. Κάτι τέτοιο ξεσκεπάζει τους υπόγειους στόχους τους.

*Συνέντευξη στην Έμυ Παπαδούλα

Ακαδημαϊκός, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Ο Νίκος Μπακουνάκης είναι ευρύτερα γνωστός μέσα από την εφημερίδα «Το Βήμα» και αυτό το Σάββατο, 17 Ιανουαρίου στις 20:30 θα βρίσκεται στη Ναύπακτο και το Adagio II με αφορμή το βιβλίο του «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ». Σε αυτό, μελετώντας ανθρώπινες ιστορίες που είδαν το φως της δημοσιότητος μέσα από τις ελληνικές εφημερίδες του 19ου και 20ου αιώνα, προχωρά σε ένα «εντελώς άγνωστο και αχαρτογράφητο πεδίο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο ίδιος, προσεγγίζοντας σύνθετα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα.

Στο βιβλίο σας «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ» καταγράφετε τις αφηγηματικές ιστορίες των ελληνικών εφημερίδων κατά το 19ο και 20ο αιώνα. Υπάρχει κάποια από τις ιστορίες αυτές, την οποία θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε; Και για ποιο λόγο;

Όχι, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Κάθε μία χαρακτηρίζει έναν θεματικό αφηγηματικό χώρο. Το κοινωνικό περιθώριο, η εργατική τάξη, το πολιτικό έγκλημα, το έγκλημα πάθους, η αυτοκτονία, οι πόλεμοι, τα δικαστήρια είναι οι χώροι όπου δημιουργούνται δημοσιογραφικές αφηγήσεις, ιστορίες με ανθρώπινο ενδιαφέρον.

Η δημοσιογραφία είναι ένα είδος λογοτεχνίας, κ.Μπακουνάκη;

Η δημοσιογραφία δεν είναι λογοτεχνία. Η δημοσιογραφική αφήγηση έχει όμως πολλά κοινά στοιχεία με την λογοτεχνική αφήγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι το λεγόμενο non-fictionnovel (μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα) στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, μοιάζει με ένα μεγάλο ρεπορτάζ. Διαβάστε ή ξαναδιαβάστε το μυθιστόρημα του Τρούμαν Καπότε «Εν Ψυχρώ», με θέμα το ξεκλήρισμα μιας αγροτικής οικογένειας στις ΗΠΑ, και θα καταλάβετε αυτό που λέω.

Πόσο πιστεύετε ότι έχουν αλλάξει οι ιστορίες που συγκινούν το κοινό τα τελευταία χρόνια και κατά πόσον έχει αλλάξει ο τρόπος της αφήγησής τους από τους δημοσιογράφους;

Οι ιστορίες δεν έχουν αλλάξει. Το έγκλημα στο Charlie Hebdo δημιουργεί συγκίνηση, λύπη, οργή, αγανάκτηση, φόβο, προκαλεί σε δράση, σε αντίδραση κ.λπ., ό,τι ακριβώς συνέβαινε πάντα, είτε στην υπόθεση της απόπειρας κατά του Βενιζέλου είτε στην υπόθεση της δολοφονίας του Κέννεντυ. Βρισκόμαστε όμως στην εποχή της πολυμεσικότητας και της δημοσιογραφίας της σύγκλισης, στην εποχή των νέων μέσων. Επομένως αλλάζει ο τρόπος της αφήγησης-γίνεται πολυμεσικός (κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο, γραφήματα, ακουστικά ντοκουμέντα κ.λπ), γίνεται live, γίνεται μη γραμμικός.

Θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με το χτύπημα στο Charlie Hebdo. Τί σηματοδοτεί το συγκεκριμένο για το μέλλον της δημοσιογραφίας, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας;

Για πρώτη φορά έχουμε το ξεκλήρισμα μιας ολόκληρης συντακτικής ομάδας, μέσα στα γραφεία της, την ώρα που δουλεύει από τρομοκράτες που εκδικούνται στο όνομά του θεού της. Αλλά το μέλλον της δημοσιογραφίας δεν επηρεάζεται. Ο δημοσιογράφος ήταν και είναι πάντα ο στόχος των φανατικών, των ακραίων κ.λπ. Στο βιβλίο μου παρουσιάζω την καταστροφή των γραφείων μιας ελληνικής εφημερίδας στις αρχές του 20ού αιώνα από ακραίους που θεωρούσαν ότι θίγονταν από κάποια δημοσιεύματα. Η ελευθερία της έκφρασης είναι ένας διαρκής αγώνας των δημοσιογράφων εναντίον «εσωτερικών» και εξωτερικών εχθρών. Η υπόθεση του Charlie Hebdo δείχνει όμως ότι σήμερα τίποτε δεν είναι απρόσβλητο.

Σε μία εποχή που η πληροφορία διακινείται με απίστευτα μεγάλη ταχύτητα μέσω του διαδικτύου, ποια είναι η άποψή σας σχετικά με το ποιος μπορεί να ασκήσει και ποιος όχι, το επάγγελμα του δημοσιογράφου; Εν ολίγοις, ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει κάποιος για να θεωρείται δημοσιογράφος;

Το ότι κάποιος μπορεί να τραβήξει ένα συμβάν με το κινητό του κι αυτό να μεταδοθεί και να είναι μοναδικό δημοσιογραφικό τεκμήριο δεν σημαίνει ότι γίνεται δημοσιογράφος. Ο επαγγελματίας δημοσιογράφος διακρίνεται από την προσήλωσή του στην αντικειμενικότητα, δηλαδή στις μεθόδους που θα τον βοηθήσουν, και επομένως θα βοηθήσουν και τους αναγνώστες/ακροατές/θεατές/χρήστες του διαδικτύου/κοινό, να αποσαφηνίσει αυτήν την πραγματικότητα. Σε συνθήκες υπερπληροφόρησης και σύγχυσης μεταξύ γεγονότος και φήμης, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι γίνονται πιο αναγκαίοι, για να διασταυρώνουν, να ιεραρχούν, να πλαισιώνουν την είδηση.

Ο καθημερινός έντυπος τύπος έχει υποστεί μία άνευ προηγουμένου συρρίκνωση, ιδιαίτερα στην επαρχία. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κατά τη γνώμη σας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση;

Η κρίση του έντυπου τύπου οφείλεται στην τεχνολογία και στην εμφάνιση των νέων μέσων, στους νέους τρόπους μετάδοσης της πληροφορίας, στους νέους τρόπους ενημέρωσης, όπου συστατικό στοιχείο είναι η διάδραση, δηλαδή η άμεση αντίδραση του κοινού στην πληροφορία. Δεν έχουμε ούτε κρίση της δημοσιογραφίας ούτε κρίση της ενημέρωσης. Αντίθετα ποτέ άλλοτε δεν «καταναλώναμε» τόσες πολλές ειδήσεις και ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσες πολλές χιλιάδες μέσων. Εκείνο που συμβαίνει είναι η κρίση του παραδοσιακού μοντέλου τύπου, δηλαδή του κυρίαρχου -μέχρι πρόσφατα-μοντέλου των εφημερίδων και η μη εμφάνιση, μέχρι στιγμής, ενός νέου μοντέλου τύπου που θα έχει έσοδα, θα χρηματοδοτεί παραγωγή αξιόπιστων πληροφοριών και θα δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Λίγα λόγια για το Νίκο Μπακουνάκη:

Ο Νίκος Μπακουνάκης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1956. Είναι απόφοιτος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών και eleve diploma της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) του Παρισιού. Διδάκτωρ Ιστορίας και Πολιτισμών της EHESS. Δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης πολιτισμού στο Βήμα της Κυριακής. Έχει εκλεγεί τακτικός καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει από το 2003. Το 1997 δημιούργησε το ένθετο «βιβλία» στο «Βήμα της Κυριακής», το πρώτο ένθετο για βιβλία στον ελληνικό Τύπο.

Παναγιώτη, πώς ξεκίνησε τη δραστηριότητά της η «ομάδα ΔΡΩ»;

Η ομάδα ξεκίνησε πραγματικά από μια ιδεά της στιγμής. Βλέποντας στο διαδίκτυο παρόμοιες δράσεις σε άλλες πόλεις της χώρας, σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο και στη Ναύπακτο. Αυτό μας βγήκε αρχικά με την ανταλλαγή των παιχνιδιών. Ανήρτησα στο διαδίκτυο την ιδέα, το πώς θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε και να το οργανώσουμε και με αφορμή αυτό υπήρξε ανταπόκριση από 10-15 άτομα. Να σημειώσω εδώ ότι το διαδίκτυο μας έχει δώσει τη δύναμη να επικοινωνήσουμε με πολλούς ανθρώπους και να γίνουμε μια παρέα. Έτσι και έγινε λοιπόν και αφού τελείωσε η πρώτη γιορτή είπαμε γιατί να μην το συνεχίσουμε να δούμε που μπορεί να μας οδηγήσει όλο αυτό. Σήμερα που μιλάμε είναι η 4η χρονιά που συνεχίζουμε τις δράσεις μας.

Φαντάζομαι ότι το όνομα της ομάδας υποδηλώνει και το βασικό σας στόχο. Είστε μια ομάδα ανθρώπων που δε θέλει να αντιμετωπίζει παθητικά τα πράγματα…

Σωστά, το όνομα δεν έχει βγει τυχαία. Το όνομα έχει προκύψει από τις ανάγκες της εποχής. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι άνεργοι και που αντιμετωπίζουν προβλήματα στη ζωή τους, κυρίως ψυχολογικά αυτή τη στιγμή. Βλέπουμε ανθρώπους που είναι απομονωμένοι, που βρίσκονται στο περιθώριο. Η ομάδα αυτή, είναι θα λέγαμε κατά κάποιο τρόπο, γέννημα της ανεργίας. Εγώ, όταν σκέφτηκα να φτιάξουμε την ομάδα, ήμουν άνεργος. Αποφάσισα όμως πως από το να κάθομαι καλό θα είναι να κάνουμε κάτι. Το όνομά μας λοιπόν, δηλώνει αυτό ακριβώς. Ότι πρέπει να δράσουμε. Είναι η καλύτερη ευκαιρία να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Τίποτα δεν υποκαθιστά τους φορείς, όπως το Δήμο για παράδειγμα, μπορούμε όμως μέσα από δράσεις να βελτιώνουμε κάποια πράγματα και να προσφέρουμε λίγη χαρά στην καθημερινότητα τόσο τη δική μας, όσο και των συνανθρώπων μας.

Σε περίπτωση που κάποιος επιθυμεί να γίνει μέλος της «ομάδας ΔΡΩ», πώς μπορεί να σας προσεγγίσει και πού μπορεί να σας βρει;

Η ομάδα μας είναι ανοικτή. Είναι ομάδα άλλωστε, δεν είναι ούτε Σύλλογος ούτε ΜΚΟ. Πρόκειται δηλαδή για μια απλή ομάδα εθελοντών της Ναυπάκτου. Μπορεί όποιος θέλει να μας βρει όταν κάνουμε τις δράσεις μας ή μέσω της σελίδας μας στο facebook. Το μόνο που θέλουμε είναι να έχει όρεξη για εθελοντισμό και προσφορά. Για να δώσω και μια εικόνα, σε κάθε δράση μας, κάθε φορά προστίθονται 2 με 3 άτομα. Ευελπιστούμε επομένως ότι και τις ημέρες αυτές θα προστεθούν εθελοντές.

Όσον αφορά στις δράσεις σας, μπορεί να ξεκινήσατε έχοντας ως σημείο αναφοράς τα παιδιά, προχωρήσατε όμως και σε διαφορετικά πράγματα. Θέλεις να μας αναφέρεις τα σημαντικότερα εξ αυτών;

Η πρώτη μας δράση ήταν το 2011 με το 1ο Χαριστικό Παζάρι Παιχνιδιών. Από τότε έως σήμερα οι δράσεις μας είναι συνολικά 14. Σε αυτές είχαμε ως επίκεντρο το παιδί, αλλά προχωρήσαμε και παραπέρα. Η δεύτερη δράση μας για παράδειγμα, ήταν σχετιζόταν με το φαινόμενο της αφισορρύπανσης. Έχουμε συγκεντρώσει σχολικά είδη για το Κοινωνικό Παντοπωλείο, οργανώσαμε το καλοκαίρι που μας πέρασε γιορτές όπως τα «Playthonakia» που είχαν ως θέμα τη μυθολογία, έχουμε κάνει ενημερώσεις πάνω στον καρκίνο του δέρματος, αλλά και πάνω σε θέμα ψυχολογίας. Σαν ομάδα μαζευόμαστε στην αρχή κάθε χρονιάς και ετοιμάζουμε μία λίστα με πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και στη συνέχεια αποφασίσουμε σχετικά. Έτσι θα γίνει και μετά τα Χριστούγεννα. Έχουμε αρκετές ιδέες, τις οποίες θα τις προτείνουμε στο Δήμο για να δούμε ποιες από αυτές μπορούν να υλοποιηθούν. Να σημειώσω ότι εμείς σαν ομάδα μπορεί να σκεφτόμαστε κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας. Χρειάζεται πάντα η βοήθεια του Δήμου και η έγκρισή του, γιατί δραστηριοποιούμαστε σε δημόσιο χώρο και δεν μπορούμε να επεμβαίνουμε χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί με τη δημοτική αρχή.

Επειδή αναφέρεσαι στη συνεργασία που υπάρχει με το Δήμο. Ποια είναι η σχέση της «ομάδα ΔΡΩ» τόσο με την παρούσα όσο και με την προηγούμε δημοτική αρχή; Πώς είναι η συνεργασία σας, σε τί επίπεδο και πώς ευελπιστείς ότι θα συνεχιστεί αυτή η συνεργασία.

Μία ομάδα εθελοντική, όχι μόνο η δική μας, αλλά οποιαδήποτε και σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας, χρειάζεται συνεργασίες γενικά, αλλά και ειδικά με το Δήμο. Σε κάθε πόλη, ο κάθε Δήμος, κατά την προσωπική μου άποψη, αλλά και κατά την άποψη της ομάδας, πρέπει να βοηθά και να στηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες και προσπάθειες. Εμείς όταν ξεκινήσαμε ψάχναμε συνεργάτες, κάποιες φορές βρίσκαμε κάποιες άλλες όχι. Πηγαίναμε όμως και στο Δήμο και τους ζητούσαμε τη βοήθειά τους και πάντα μας βοηθούσαν. Η σχέση μας δηλαδή σαν «ομάδα ΔΡΩ» με το Δήμο είναι σε αυτό το επίπεδο. Δεν είναι καθόλου κακό η συνεργασία μιας εθελοντικής ομάδας με τη δημοτική της αρχή. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι τις προηγούμενες χρονιές συνεργαζόμασταν με την προηγούμενη δημοτική αρχή άψογα σε όλα τα θέματα. Κάτι που θα γίνει και ήδη γίνεται και με την παρούσα. Θα ήθελα να πω ότι δεν είναι καλό σε άτομα που έχουν δουλέψει και έχουν σπαταλήσει εθελοντικά πολλές ώρες να βάζουμε ταμπέλες. Είμαστε ευχαριστημένοι από τη δημοτική αρχή, μας έχουν εξυπηρετήσει σε πάρα πολλά και σίγουρα θα υπάρχει συνέχεια. Δε σου κρύβω ότι το συγκεκριμένο είναι ένα θέμα που έχει προβληματίσει την ομάδα. Δε θέλουμε να αιωρούνται διάφορα.

Αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε ουσιαστικά στο παρά πέντε των προετοιμασιών για τις δύο δράσεις των Χριστουγέννων. Είστε αισιόδοξοι για το φετινό αποτέλεσμα;

Είμαστε κυριολεκτικά στο παρά πέντε. Έχουμε πάρα πολλές ημέρες που δουλεύουμε στο στήσιμο της Χριστουγεννιάτικης Γιορτής. Να πούμε ότι η συγκεκριμένη γιορτή είχε ξεκινήσει μονοήμερη, αφιερώναμε δηλαδή ένα Σάββατο, αλλά μετά την ανταπόκριση που είδαμε από τον κόσμο αποφασίσαμε να γίνει διήμερο. Έτσι λοιπόν, εμείς αυτή τη στιγμή θα διοργανώσουμε μία εκδήλωση το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου και άλλη μία στις 27 του μηνός. Υπάρχει πολύ όρεξη από όλους μας. Να πω ότι όλοι χαλάμε πολλές προσωπικές ώρες. Υπάρχουν άνθρωποι με οικογένειες, με δουλειές, όλοι μαζί όμως προσπαθούμε να στήσουμε ό,τι καλύτερο για τα παιδιά. Εύχομαι να το χαρούν όλοι, γιατί αυτός είναι και ο σκοπός μας. Να βλέπουμε παιδικά χαμόγελα!

Τί είναι αυτό που σας μεταφέρουν τα ίδια τα παιδιά στις γιορτές που διοργανώνετε;

Τα παιδιά πραγματικά είναι η δύναμη αυτών των γιορτών. Το λέω και το εννοώ. Η «ομάδα ΔΡΩ» αποτελείται από εμάς που προσφέρουμε χρόνο για να ετοιμάσουμε την κάθε γιορτή, τα παιδιά όμως που μας επισκέπτονται είναι η δύναμή μας για να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Δεν μπορεί να το καταλάβει ίσως κάποιος, αν δεν το ζήσει από μέσα. Όταν μπαίνει μέσα στο χώρο που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή το πρώτο παιδί και χαμογελάει, μας δίνει απίστευτη δύναμη! Είναι πραγματικά η αμοιβή στον κόπο που έχουμε κάνει όλες τις προηγούμενες ημέρες. Εκεί τελειώνει όλη η κούραση και το ευχαριστιόμαστε και εμείς οι ίδιοι. Κάθε χρόνο τα ίδια τα παιδιά μας βρίσκουν και μας ρωτούν για τη Γιορτή. Βλέπουμε τη χαρά στο πρόσωπό τους και αυτό μας γεμίζει!

Τί επόμενο να περιμένουμε από την «ομάδα ΔΡΩ»;

Σαν ομάδα πάμε πάντα βήμα-βήμα. Σκεφτόμαστε πολλά. Είναι καλές γιορτές γιατί βοηθούν και ψυχολογικά τον κόσμο, θέλουμε όμως να επικεντρωθούμε και σε κοινωνικά ζητήματα. Υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα, και αναφέρομαι σε ζητήματα επιβίωσης. Θέλουμε να εξετάσουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε. Προχωρήσαμε φέτος για δεύτερη χρονιά στη συγκέντρωση σχολικών προϊόντων και καταφέραμε να μαζέψουμε 2.700 διαφορετικά είδη που προσφέραμε στο Κοινωνικό Παντοπωλείο. Πιστεύω λοιπόν ότι θα πρέπει να βρούμε μια δυο παρόμοιες δράσεις που θα τις πραγματοποιούμε σε μόνιμη βάση. Πέρα από αυτό, όλα τα υπόλοιπα αφορούν κυρίως σε μικροεπεμβάσεις στην πόλη. Με την ευκαιρία, έχουμε σκεφτεί να φτιάξουμε σε κάποια παραθαλάσσια σημεία, που είναι στο κέντρο της πόλης, δημόσιες βεράντες. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που το έχουμε συζητήσει με τον αντιδήμαρχο τον κ.Ράπτη και του άρεσε πάρα πολύ η ιδέα. Προσπαθούμε να βρούμε διάφορα, σκεφτόμαστε συνεχώς, ενώ βλέπουμε τί γίνεται και σε άλλες πόλεις.

Θα ήθελα να πω σε αυτό το σημείο κάποια «ευχαριστώ». Η ομάδα μας στηρίζεται στα άτομα που την αποτελούν. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω έναν έναν προσωπικά για τις ώρες που σπαταλούν, για τις ώρες που χάνονται από τις οικογένειές τους. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους επιχειρηματίες της πόλης. Να τονίσω ότι έχουμε απευθυνθεί σε πάρα πολλούς, γιατί έχουμε χρειαστεί πάρα πολύ βοήθεια και δεν έχει υπάρξει κατάστημα ή επιχειρηματίας στη Ναύπακτο που να μας έχει αρνηθεί τη βοήθειά του. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Χωρίς αυτούς κάποια πράγματα δε θα μπορούσαν να γίνουν ή θα γινόντουσαν πάρα πολύ δύσκολα και σίγουρα με λιγότερο καλό αποτέλεσμα. Όλοι μάς αντιμετωπίζουν με χαμόγελο και όλοι μας προσφέρουν ό,τι τους ζητάμε. Οι χορηγίες τους είναι πάντα σε προϊόντα, γιατί δε ζητάμε οικονομικές χορηγίες. Επίσης, να ευχαριστήσουμε την κ.Μπουκουβάλα που μας έχει προσφέρει το χώρο που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή και πραγματοποιούμε τις δράσεις μας. Είναι ένας χώρος πραγματικά κόσμημα μέσα στο κέντρο της πόλης και ουσιαστικά μας η κ.Μπουκουβάλα μας έχει προσφέρει μία στέγη. Η κίνησή της είναι παράδειγμα προς μίμηση. Να ευχαριστήσουμε και την ποδοσφαιρική ομάδα «Δωριείς» που κάθε χρονιά συμμετέχει ενεργά στη Γιορτή Παιχνιδιού και τέλος, ευχαριστούμε τόσο την προηγούμενη δημοτική αρχή για τη συνεργασία που είχαμε όσο και την τωρινή, η οποία μας έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμα των Χριστουγεννιάτικων Εκδηλώσεων του Δήμου και μας έχει ενισχύσει σε πρακτικά ζητήματα.

Το πρώτο ερώτημα που συνηθίζουμε πολλές φορές να θέτουμε, όταν έχουμε την ευκαιρία να συνομιλούμε με συγγραφείς, έχει να κάνει με εκείνο το ερέθισμα που τους οδήγησε στη γραφή και ομολογώ ότι για τον καθένα είναι κάτι τελείως μοναδικό και ιδιαίτερο… Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστείτε μαζί μας το δικό σας πρώτο ερέθισμα.

Δεν ήταν μόνο ένα ερέθισμα…εγώ το είχα από πάρα πολύ μικρή και εκείνη που το κατάλαβε ήταν μία δασκάλα όταν ήμουν στα 14, η οποία και με έσπρωξε προς τα εκεί. Όμως η αιτία να καθήσω να γράψω ήταν τα παιδιά μου, τα οποία είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν πια. Λέγαμε του κόσμου τα πράγματα στις διαδρομές που κάναμε με το αυτοκίνητο και αυτό ήταν η αιτία να καθήσω να μαζέψω αυτά που λέγανε και να γράψω το πρώτο μου βιβλίο. Αυτό που λέω συνήθως είναι ότι άλλες μανάδες γράφουν συνταγές…εγώ δεν έχω γράψει ποτέ μου συνταγή, αλλά γράφω συνέχεια αυτά που μου λένε τα παιδιά. Και έχω ένα τόσο δα τεφτέρι και τα έχω όλα εκεί μέσα. Όλα αυτά ήταν υλικό για εμένα. Επομένως δεν μπορώ να πω ποιο ήταν ακριβώς το ερέθισμα. Μπορεί να ήταν αυτή η προδιάθεση που είχα…πάντως το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μέσα μου.

Και όσον αφορά στο παιδικό βιβλίο; Τί σας κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον σε αυτό το είδος κ.Βαρελλά;

Θα σου το πω έτσι ακριβώς όπως μου αρέσει να το λέω…καταρχήν ήταν μία παγίδα για εμένα. Δεν ήξερα ότι θα με παγιδεύσει…Αλλά τόσο πολύ ευχαριστήθηκα με το πρώτο και το πώς το έγραψα, που ένοιωσα ότι ήμουν σε μια πλατεία και είχα στις τσέπες μου χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες και πέταγα από εδώ και από εκεί και έβλεπα τα παιδιά να χαμογελάνε. Εκτός όμως από αυτό που είναι φανταστικό, είναι και κάτι άλλο. Εμένα με προκαλεί το παιδικό βιβλίο. Είναι πρόκληση για εμένα. Γιατί πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είμαι μαζί τους έτσι όπως με θέλουν. Να έχω μία παιδικότητα. Να έχω μία φαντασία. Όλα αυτά τα πράγματα λοιπόν συγκλίνουν στο να είμαι φαν της παιδικής λογοτεχνίας και όχι των μεγάλων!

Πόσο προσεκτικός θεωρείτε ότι πρέπει να είναι ο συγγραφέας ενός παιδικού βιβλίου;

Πάρα πολύ…Πρώτ’ απ’ όλα το παιδί μπορεί με την πρώτη ανάγνωση να το απωθήσει και να μην ξαναπιάσει βιβλίο! Το άλλο είναι να προσπαθήσει πρώτη, δεύτερη, τρίτη σελίδα, να το αρπάξει, να το κάνει δικό του! Νομίζω ότι το χιούμορ που έχω μέσα στα βιβλία μου, είναι πολύ βασικό. Είναι ένα σλόγκαν που έχω και το λέω…Είχαμε πάει στην Αγγλία, στο Τσέστερ συγκεκριμένα και μπήκαμε σε μία εκκλησιά. Εκεί στους τοίχους έχουν χαραγμένα διάφορα…διάβασα λοιπόν μία ολόκληρη προσευχή και κράτησα τέσσερα στιχάκια που μου άρεσαν πάρα πολύ: «Κύριε, δώσε μου διάθεση, χιούμορ. Δώσε μου το χάρισμα να βλέπω το αστείο και να το μεταβιβάζω στους άλλους ανθρώπους». Λέω λοιπόν, πως αυτό είναι το δικό μου το σλόγκαν. Πολύ δε περισσότερο, όταν αυτοί στους οποίους το μεταβιβάζω είναι παιδιά. Θέλουν χιούμορ, θέλουν ανάλαφρο ύφος τα παιδιά…όχι να μην τους λές την αλήθεια, αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Αλλά την αλήθεια να τους τη λες με τέτοιο τρόπο ώστε να την αντέχουν και να την αποδέχονται.

Η υπερβολική ομολογουμένως ενασχόληση των παιδιών με τους υπολογιστές είναι κάτι που σας προβληματίζει; Πώς το σχολιάζετε;

Τα απομακρύνει όχι μόνο από το βιβλίο, αλλά και από τους φίλους, από όλα…Κάποτε έλεγα ότι αποκλείεται να χαθεί το βιβλίο! Και εξακολουθώ και το πιστεύω…αλλά τώρα με αυτό που βλέπω…προβληματίζομαι. Αν και πιστεύω ότι αυτό που έχει το βιβλίο…το ότι το κρατάς αγκαλίτσα…το ότι κοιμάσαι με αυτό κάτω από το μαξιλάρι σου……το ότι εμπνέει…το ότι κάτι βγάζει από μέσα του…το ότι είναι δροσιά…το ότι είναι τα πάντα…δεν μπορεί να καταργηθεί…Όταν πηγαίνω στα σχολεία που έχουν δασκάλους καλούς, όλα τα παιδάκια έχουν από ένα βιβλίο. Αυτό όμως είναι σπάνιο.

Ποια είναι τα βιβλία εκείνα και εκείνοι οι συγγραφείς που σας έχουν επηρεάσει περισσότερο, τόσο στη ζωή όσο και στη γραφή σας;

Είναι κάτι που το ρωτώ και εγώ αυτό στα παιδιά, γιατί έχει ενδιαφέρον ποιο είναι το πρώτο εκείνο βιβλίο που μπορεί να τα επηρέασε. Το πρώτο βιβλίο έχει πολύ μεγάλη σημασία. Όταν ήμουν μικρή διάβασα τρία βιβλία. Το πρώτο ήταν η «Μικρή Σειρήνα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Αυτό με κατασυγκίνησε. Οπότε έγινα αναγνώστρια για να συγκινούμαι. Κατάλαβα ότι μέσα στο βιβλίο θα βρω…συγκίνηση. Το δεύτερο βιβλίο που διάβασα ήταν ο «Τομ Σόγιερ». Συνολικά το έχω διαβάσει 18 φορές και κάθε φορά έβρισκα και κάτι άλλο…! Το τρίτο, ήταν ένα βιβλίο με γνώσεις, «Οι 7 μικρές αδελφές». Αυτό το βιβλίο έλεγε τί κάνουν αυτές οι μικρές, η καθεμιά στη χώρα της. Η μία ήταν αραπίνα, η άλλη ήταν ρωσίδα, η άλλη ολλανδέζα, κτλ…και έλεγε η κάθε μία πώς περνούσε. Αυτό, με τσίγκλισε στο θέμα της γνώσης. Το ένα ήταν λοιπόν η συγκίνηση, το άλλο ήταν το παιδί και το τρίτο η γνώση! Και έχω δει ότι σε αυτά που γράφω εμπεριέχονται αυτά ακριβώς τα στοιχεία.

Βρίσκεστε και πάλι στη Ναύπακτο, αυτή τη φορά με αφορμή την ειδική εκδήλωση που πραγματοποιούν το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο και το βιβλιοπωλείο «Νικολάου» για τη συγκέντρωση παιδικών φαρμάκων και εμβολίων. Θα ήθελα να μου σχολιάσετε τις προσπάθειες, όπως η συγκεκριμένη, που λαμβάνουν πλέον χώρα σε πάρα πολλές πόλεις.

Αυτή η προσπάθεια εμένα με κατασυγκινεί…είναι μέσα στο κλίμα που ζω και που υπάρχω. Η αλληλεγγύη…το να βοηθάς το διπλανό σου…είναι σπουδαίο! Όταν μου είπε η Μαρία (Νικολάου) για όλο αυτό, κάθησα και έγραψα κάτι. Από το «Α» μέχρι το «Ω». Κάνω αλφαβήτες πολλές, πρόκειται για τις φημισμένες αλφαβήτες! Έγραψα λοιπόν: «πόσο χαίρομαι όταν γράφω με «Α» τη λέξη Αλληλεγγύη και με το «Β» όταν Βοηθώ το διπλανό μου…», και πάω έτσι μέχρι το «Ω»…

Είναι γεγονός πως η παρούσα χρονική συγκυρία χαρακτηρίζεται από τις καθημερινές δυσκολίες που υπάρχουν ακόμη και για τα στοιχειώδη σε δεκάδες οικογένειες. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία που παρέθεσαν στην Έμυ Παπαδούλα η πρόεδρος του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου και οδοντίατρος, Ιωάννα Σταυροπούλου και η Γραμματέας, Σταυρούλα Καραγεώργου. Σύμφωνα με την κ.Σταυροπούλου αυτή τη στιγμή εξυπηρετούνται περίπου 110 οικογένειες από την περιοχή, με τον αριθμό να είναι δυστυχώς αυξανόμενος.

Ποιες ειδικότητες ιατρών υπάρχουν στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Ναυπάκτου;

«Παθολόγοι, παιδίατροι, καρδιολόγοι (εξωτερικοί συνεργάτες), πνευμονιολόγος, ωριλάς, γαστρεντερολόγος, ουρολόγος, ενδοκρινολόγος, ορθοπεδικός, ενώ από τον Ιανουάριο θα λειτουργήσει στο χώρο του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου οδοντιατρείο με πλήρη εξοπλισμό. Έχουμε εξωτερικούς συνεργάτες ακτινολόγους, τους κυρίους Θεοφάνη και Γαλάνη, και μικροβιολόγους την κ.Σαφιολέα και την πυρηνικό κ.Βάκρινου. Επίσης, την καινούργια χρονιά θα επικοινωνήσουμε με το σύνολο των συναδέλφων και είμαστε βέβαιοι ότι θα ανταποκριθούν», ανέφερε η κ.Σταυροπούλου.

Πώς συντηρείται το σημαντικό κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο που παράγει το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο;

Όπως μας εξηγούν η κ.Σταυροπούλου και η κ.Καραγεώργου «γενικά οι πόροι που έχουμε είναι από τις εκδηλώσεις που κάνουμε, από χορηγίες που υπάρχουν, όπως από μία γαλλική οργάνωση αλληλεγγύης «Solidarite France-Grece pour la Sante» από την οποία βοηθηθήκαμε και χάρη σε αυτή τελειοποιούμε και το οδοντιατρείο. Επίσης, έχουμε αρχίσει και εμβολιάζουμε πολλά παιδιά, χάρη στη χορηγία που μας έχει δοθεί από τον πρόεδρο της 1ης ΓΕΝ, Χρήστο Σαλαμούρα. Έχουμε ακόμη λάβει χορηγίες σε είδος από φαρμακευτικές εταιρείες και επίσης λαμβάνουμε οικονομικές ενισχύσεις από τους συμπολίτες μας ή από τα μέλη μας. Τα περισσότερα ωστόσο χρήματα έχουν βγει από τις εκδηλώσεις που έχουμε πραγματοποιήσει».

Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο και η συνεργασία με το Δήμο Ναυπακτίας

Τόσο η κ.Σταυροπούλου όσο και η κ.Καραγεώργου μιλώντας στο LepantoMag.gr σημείωσαν πως η συνεργασία με την προηγούμενη δημοτική αρχή ήταν πολύ καλή, κάτι που πιστεύουν ότι θα συμβεί και με την τωρινή. «Μην ξεχνάμε πως ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Κοινωνικής Πρόνοιας, Γιάννης Ράπτης είναι αντιπρόεδρος του Κοινωνικού Ιατρείου και βοηθάει από την πλευρά του όσο μπορεί. Η ΔΕΥΑΝ για παράδειγμα μας έχει καλύψει το τιμολόγιο για το νερό.  Επίσης, τις προηγούμενες ημέρες καταθέσαμε αίτημα στη δημοτική αρχή να μας καλύψει τα πάγια έξοδα: ρεύμα, τηλέφωνο και καθαριότητα. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήσαμε συνάντηση και με το Δήμαρχο Ναυπακτίας, Τάκη Λουκόπουλο, ο οποίος έδειξε ότι έχει όλη την καλή διάθεση να μας βοηθήσει. Το κοστολόγιο είναι πολύ μικρό και πιστεύουμε πως η απάντηση θα είναι θετική», ανέφεραν διευκρινίζοντας ωστόσο ότι η δομή του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου δεν ανήκει στο Δήμο. «Πρόκειται για Μη Κυβερνητικό Σωματείο. Σε πάρα πολλές πόλεις, όπως στον Πειραιά, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στη Δράμα που ξεκίνησαν τα Κοινωνικά Ιατρεία-Φαρμακεία ως Δημοτικά, παρουσιάστηκαν στη συνέχεια αρκετά προβλήματα. Για το λόγο αυτό και γνωρίζοντας εξ αρχής ότι θα έχουμε σε κάθε περίπτωση τη συμπαράσταση του Δήμου, θελήσαμε να είμαστε Μη Κυβερνητικό Σωματείο εξασφαλίζοντας τόσο την ισότιμη σχέση με όλους τους φορείς, όσο και την ευελιξία μας».

Ο ρόλος των φορέων της περιοχής

«Υπάρχει καταρχάς συνεργασία με την Πρόνοια. Ενώ, σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι σε όσους φορείς έχουμε απευθυνθεί, όλοι έχουν ανταποκριθεί θετικά. Όλος ο κόσμος, αλλά και τα καταστήματα πάντα βοηθούν. Έχουμε πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια από τους επαγγελματίες. Αυτό προκάλεσε μάλιστα ιδιαίτερη εντύπωση και στους γάλλους, γιατί ήμαστε η μόνη πόλη που είχαμε τόση βοήθεια από τους συμπολίτες μας. Έχουμε άψογη συνεργασία με το Σύλλογο των Οδοντιάτρων, τον Ιατρικό Σύλλογο του Μεσολογγίου, με τους φαρμακοποιούς της περιοχής», σχολίασε η κ.Σταυροπούλου, ενώ η κ.Καραγεώργου αναφέρθηκε και στη συνεργασία με τους Συλλόγους των Γονέων, των Δασκάλων και των Καθηγητών: «Για παράδειγμα, το 3ο Δημοτικό έχει συλλέξει φάρμακα και μας τα έχει προσφέρει. Το επόμενο διάστημα θα έρθουμε σε επαφή και με όλες τις εθελοντικές ομάδες της περιοχή ώστε να δούμε πως μπορούμε να συνεργαστούμε».

Η συνεργασία με άλλα Κοινωνικά Ιατρεία-Φαρμακεία

Ιδιαίτερο κεφάλαιο για τους ανθρώπους του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου της Ναυπάκτου είναι αυτό της συνεργασίας με τις αντίστοιχες δομές που υπάρχουν σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας. Η ομπρέλα κάτω από την οποία βρίσκονται είναι η «Αλληλεγγύη για Όλους». «Είμαστε περισσότερα από 70-80 Κοινωνικά Ιατρεία, μπορεί αυτή τη στιγμή να έχουμε φτάσει ακόμη και τα 100. Για παράδειγμα η συνεργασία που υπάρχει με το Ελληνικό, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα είναι εξαιρετική. Ό,τι φάρμακα δεν έχουν μας ενημερώνουν ηλεκτρονικά και τους το στέλνουμε, ενώ συμβαίνει και το αντίστροφο», σημείωσε η κ.Σταυροπούλου.

Αφανείς ήρωες…οι εθελοντές

Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο δε θα υφίστατο εάν δεν υπήρχαν οι εθελοντές πολίτες. Αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποί του δε θα κουράζονται να το επαναλαμβάνουν στιγμή. «Όσοι έρχονται εδώ προσφέρουν χωρίς την παραμικρή απολαβή. Σε κάθε φορέα που πηγαίνουμε και όπου βρισκόμαστε, ζητούμε να υπάρχει συμμετοχή από τους πολίτες και ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί. Περίπου 30-35 άτομα μας βοηθούν αυτή τη στιγμή σε μόνιμη βάση και μαζί με τους ευκαιριακούς φτάνουν τους 70. Υπεύθυνη των εθελοντών είναι η Άντζυ Κιτσοπούλου» σχολίασαν τονίζοντας παράλληλα πως «χωρίς τους εθελοντές δε θα μπορούσαμε να υπάρξουμε». Δεν παρέλειψαν δε μεταξύ των πολλών εθελοντών να αναφερθούν στις Ιωάννα Πολυδώρου και Λούσυ Δεσφή, οι οποίες οργάνωσαν στην αρχή το φαρμακείο.

Η ανάγκη της προσφοράς…

Ένα βασικό ερώτημα που θέσαμε είναι τους προσωπικούς λόγους που οδήγησαν την Πρόεδρο και τη Γραμματέα του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου στην ενασχόλησή τους με τη δομή. Από την πλευρά της η κ.Καραγεώργου ανέφερε πως «λόγω του επαγγέλματός μου βρισκόμουν καθημερινά σε πολλά σπίτια και έβλεπα τη μεγάλη εξαθλίωση. Όταν για παράδειγμα βλέπεις ένα ζευγάρι με δύο παιδιά να έχουν το ζαχαρόνερο στο μπουκάλι…είναι δύσκολο. Αυτό που βιώνω δεν μπορώ να σας το περιγράψω με λόγια. Να μην έχει ο κόσμος να πάρει ούτε ψωμί. Να μην έχει 3 ευρώ να εμβολιάσει τα παιδιά του, αλλά ούτε και 2 ευρώ που είναι η συμμετοχή για να πάρει ένα παιδικό σιρόπι… Και επιμένω για τα παιδιά, γιατί ένας μεγάλος αντιμετωπίζει διαφορετικά την κατάσταση… σε ένα παιδί όμως δεν μπορείς να του στερήσεις αυτά τα πράγματα. Αντιμετωπίζω αυτές τις καταστάσεις σχεδόν 3 χρόνια τώρα… Επειδή δυστυχώς το κράτος μάς έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση…είδαμε ότι πάρα πολλοί άνθρωποι γύρω μας είναι σε ιδιαιτέρως δεινή κατάσταση…οπότε ξεκινήσαμε για να κάνουμε κάτι από την πλευρά μας. Να βοηθήσουμε».

«Μου είχε τύχει ένα περιστατικό με έναν ασθενή απολυμένο από την Ιόνια Οδό με ανάπηρο παιδί, ο οποίος ντρεπόταν να πάει σε οδοντιατρείο και επί τρεις μήνες προσπαθούσε να βγάλει το δόντι του μόνος του. Ο συγκεκριμένος ήρθε συστημένος στο οδοντιατρείο μου. Έκανα ένα λεπτό να βγάλω το δόντι και μισή ώρα να ράψω το στόμα λόγω της ζημιάς που είχε ο ίδιος προκαλέσει. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είχε ούτε τα 5 ευρώ να πάει στο Κέντρο Υγείας να κάνει μία απλή εξαγωγή. Παρόμοιες καταστάσεις βιώνουμε όλοι οι συνάδελφοι. Το να προσφέρεις είναι δούναι και λαβείν. Ο εθελοντισμός που συναντά κανείς στα Κοινωνικά Ιατρεία-Φαρμακεία δεν έχει καμία σχέση με τη φιλανθρωπία. Εμείς είμαστε αλληλέγγυοι. Η διαφορά του αλληλέγγυου είναι ότι «έχω εγώ περίθαλψη-έχεις και εσύ» «έχω εγώ να φάω-έχεις και εσύ». Δυστυχώς αυτή τη στιγμή έχουμε έναν ανελέητο οικονομικό πόλεμο και ταυτόχρονα ψυχολογικό», σχολίασε η κ.Σταυροπούλου για να συμπληρώσει πως «αυτό που έχουμε αντιληφθεί είναι ότι η ομάδα δίνει δύναμη. Όλοι την έχουμε ανάγκη. Το κράτος αυτή τη στιγμή έχει παραιτηθεί εντελώς από τις κοινωνικές δομές. Όλοι αυτοί οι λόγοι εμένα με έχουν οδηγήσει στο να προσπαθήσουμε και να δουλέψουμε προκειμένου να φτιάξουμε αυτή τη δομή».

Πώς όμως προσεγγίζονται οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη;

«Υπάρχουν άνθρωποι που λόγω της οικονομικής κατάστασης ντρέπονται και δεν έχουν έρθει ακόμη. Ίσως ευθύνεται και ο κοινωνικός περίγυρος, αλλά θα πρέπει να νοιώθουν άνετα και να έρχονται σε εμάς. Εμείς από την πλευρά μας ως εθελοντές νοιώθουμε μία ικανοποίηση όταν λειτουργεί αυτό που παρέχεις. Και το πιο σημαντικό είναι ότι ο κόσμος που έρχεται στο Κοινωνικό Ιατρείο εκφράζει την ευγνωμοσύνη του», μας σχολίασε η Ντέζυ που βοηθά ως εθελόντρια στη δομή.

H Πρόεδρος του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου μας εξήγησε πως «μία πρώτη κατηγορία είναι όσοι μας γνωρίζουν και έχουν ξεπεράσει το πρώτο στάδιο της επιφυλακτικότητας. Αυτοί έρχονται και μας βρίσκουν μόνοι τους. Συμπληρώνουν μία φόρμα όπου τους ζητούμε τα τυπικά στοιχεία και μία επιστολή από τον προηγούμενο ασφαλιστικό φορέα ότι όντως είναι ανασφάλιστοι. Μετά από έλεγχο που κάνουμε και εμείς, δεχόμαστε τον καθένα. Εξυπηρετούμε πρωτίστως ανασφάλιστους, άπορους και άνεργους.

Μία δεύτερη κατηγορία είναι οι ασθενείς που έχουν βιβλιάριο Πρόνοιας. Στους συγκεκριμένους, το κράτος είναι υποχρεωμένο να τους παράσχει και ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Ωστόσο, στο Κέντρο Υγείας της Ναυπάκτου δεν υπάρχει φαρμακείο. Δεν υπήρξε ποτέ. Στο Μεσολόγγι υπολειτουργεί και στην Πάτρα το ίδιο. Οι προνοιακοί ασθενείς λοιπόν πηγαίνουν και δε βρίσκουν ανταπόκριση. Αυτό που ζητάμε από τους συγκεκριμένους είναι να μας φέρουν ένα χαρτί από το Κέντρο Υγείας ή τα Περιφερειακά Νοσοκομεία ότι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν εκεί.

Η τρίτη κατηγορία, στην οποία έχουμε δυσκολία, είναι αυτή των ασφαλισμένων που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε καν τη συμμετοχή τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που ντρέπονται πολύ περισσότερο. Για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε, έχουμε θεσπίσει το κατ’ εξαίρεσιν. Έρχεται κάποιος, μας δίνει τα στοιχεία του και υπάρχει μία Επιτροπή από το Διοικητικό Συμβούλιο στην οποία με μαρτυρίες πιστοποιούμε ότι όντως υπάρχει ανάγκη».

Προσεχείς εκδηλώσεις:

*Τη Δευτέρα, 1η Δεκεμβρίου το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο συγκεντρώνει παιδικά φάρμακα και εμβόλια στο πλαίσιο της προβολής της ταινίας-ντοκιμαντέρ «Η ΝΟΝΑ» του Στέλιου Κούλογλου στην Παπαχαραλάμπειο Αίθουσα, στις 7 το απόγευμα. Συνδιοργανωτές: Εργατικό Κέντρο, Α’ ΕΛΜΕ, Ομοσπονδία Επαγγελματικών, Βιοτεχνικών και Εμπορικών Σωματείων, Σύλλογος Νηπιαγωγών και Δασκάλων. Τη συζήτηση που θα ακολουθήσει συντονίζει ο Βαγγέλης Καρανικόλας. Χορηγός επικοινωνίας: LepantoMag.gr.

*Την Κυριακή, 14 Δεκεμβρίου στις 11 το πρωΐ το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο σε συνεργασία με το Βιβλιοπωλείο Νικολάου, συγκεντρώνει παιδικά φάρμακα και εμβόλια στο πλαίσιο της παρουσίασης βιβλίου της Αγγελικής Βαρελά στο Φλοίσβο Ναυπάκτου.

Ώρες λειτουργίας Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Ναυπάκτου «Όλοι Μαζί»:
9:00 έως τις 14:00 και 17:00 έως 19:30

Επισκεφθείτε τη σελίδα του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου για περισσότερες πληροφορίες: oloimazinafpaktias.blogspot.gr