Το δέντρο ή το δάσος ή και τα δύο; | της Χ. Βασιλοπούλου

Να μιλήσουμε μακροικονομικά ή μικροοικονομικά; Επιστημονικά ή στην καθομιλουμένη; Εξαρτάται από τη χρήση τους ως μεμονωμένων λέξεων ή στα πλαίσια μιας φράσης.

Επιστημονικά η μακροοικονομία είναι ο κλάδος των οικονομικών που ασχολείται με την οικονομία στο σύνολό της. Μελετά τα συνολικά οικονομικά μεγέθη και προβλήματα μιας χώρας ( ΑΕΠ, πληθωρισμό, ανεργία) , μιας ομάδας , ενός συνόλου.  Ασχολείται με το «δάσος «και αγνοεί το «δέντρο». Ενώ η μικροοικονομία ασχολείται με το «δέντρο». Στην προκειμένη περίπτωση το «δέντρο» είναι οι μεμονωμένες μονάδες της οικονομίας. Για παράδειγμα ο κλάδος αυτός της οικονομίας μελετά την οικονομική συμπεριφορά των επιχειρήσεων σε ατομικό επίπεδο. Μας ενδιαφέρει λοιπόν και το «δέντρο» και το «δάσος «. Άλλωστε χωρίς δέντρα δεν μπορεί να υπάρξει δάσος.

Στην καθομιλουμένη ακούμε συχνά τη φράση :» Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.» Το «δέντρο» εδώ συμβολίζει κάτι λιγότερο σημαντικό από ότι είναι ολόκληρο το «δάσος». Κάποιες φορές υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε και σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε. Χάνουμε κάποιες φορές την ουσία των πραγμάτων και προσηλωνόμαστε σε κάτι λιγότερο σημαντικό. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με το χαρακτήρα μας , με τις έξεις μας , με τα βιώματά μας, με τα θέλω μας , με τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας. Καμιά φορά επίσης ακούμε κάποιον να μιλάει και να εστιάζει σε κάτι λιγότερο ουσιαστικό από αυτό που θα έπρεπε. Αυτό βέβαια μπορεί να το κάνει εσκεμμένα , από εμάς εξαρτάται να το αντιληφθούμε.

Ακούμε τα νέα στις ειδήσεις. Πόσες φορές μας βομβαρδίζουν με ανούσια πράγματα και τα σημαντικά τα παρακάμπτουν. Πήγε ο τάδε υπουργός  ή η τάδε υπουργός στο τάδε νοσοκομείο , στο τάδε φυλάκιο , στο τάδε σχολείο και αντί να εστιάσουν στο τι εξήγγειλε , εστιάζουν στις στυλιστικές και ενδυματολογικές  προτιμήσεις και επιλογές τους.

Γενική απεργία αύριο στις 12/11/2015, πολλές οι διαφωνίες για το αν θα κλείσουν οι επιχειρήσεις , αν θα συμμετάσχουν στην συγκέντρωση. «Παλιά σε αντίστοιχες περιπτώσεις εγώ έκλεινα και οι άλλοι έμεναν ανοιχτοί. Εγώ πήγαινα στην πλατεία και οι άλλοι πήγαιναν στα ανοιχτά καφέ.» Θα πει κάποιος…. Και με το δίκιο του. Οι εποχές αλλάζουν , χάνουμε την ουσία με αυτά. Προσαρμογή είπαμε στα νέα δεδομένα. Σύμπνοια και συνεργασία. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Οι άνθρωποι ενωμένοι αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Πόσο μάλλον όταν αυτά είναι κοινά για όλους.

Άλλωστε το είπαμε. Δάσος χωρίς δέντρα δε γίνεται!!!!