του Γιώργου Βαρεμένου

φωτο: Skley/Flickr

Δεν μου συμβαίνει συχνά, αλλά σπανίως και για πρόσωπα που εκτιμώ, να νοιώθω την ανάγκη να γράψω κάτι, όχι προς απάντηση στις απόψεις τους, αλλά για έναν διάλογο, σε μια κρίσιμη φάση της ιστορίας της χώρας.

Με αφορμή το φάρμακο, ο αρειμάνιος Άδωνις Γεωργιάδης, ως εμπροσθοφυλακή, επιχειρεί να οδηγήσει τη συζήτηση σε ένα τερέν λάσπης, όπου κανείς πλέον δεν θα μπορεί να βγει καθαρός. Ως προς το κυβερνητικό σύμπλεγμα, ισχύει βέβαια ότι ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, μέσα από μια λασπομαχία, θα χάσει, όπως ευελπιστούν, το ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο δεν έχει να κάνει μόνο με την ηθική (αν ήταν έτσι, δεν θα τους ενδιέφερε), αλλά αποτελεί κρίσιμο πολιτικό μέγεθος στον πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη ενόψει των προσεχών εκλογών, όποτε και αν γίνουν. Επαναλαμβάνω: Μιλάμε για πολιτική και όχι για ηθικολογία.

«Μου φαίνεται αναιμικό», γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης, «να χρηματίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση με την τιμή του φθηνού χρόνου ραδιοφωνικής διαφήμισης και συνωμοσιολογικού επιπέδου τα σενάρια για υπουργό Υγείας όργανο των Εβραίων». Δηλαδή, αν μιλούσαμε για κάτι πιο ακριβό, θα μπορούσε να είναι λιγότερο αναιμικό στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ; Σπουδαία εξίσωση! Δεύτερον: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλησε καθόλου για «όργανα των Εβραίων» και δεν θα μπορούσε να το κάνει. Ο αντισημιτισμός, ως γνωστόν, προσιδιάζει διαχρονικά στις απόψεις του Α. Γεωργιάδη (εκτός όταν θέλει να κάνει ένα συγκεκριμένο ντιλ). Και ας αφήσουμε στην άκρη τη θεωρία των δύο άκρων, που πιστεύω ότι και ο Ανδρέας Πετρουλάκης απορρίπτει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για συγκεκριμένο ντιλ, με συγκεκριμένη εταιρεία, όπως αυτά που, δυστυχώς, βρίσκουμε σχεδόν πίσω από κάθε ρύθμιση που προωθείται με εντολές της τρόικας. Επειδή όμως ο Α. Γεωργιάδης δεν θέλει να του παίρνει κανείς τη δόξα, ούτε καν η τρόικα, όπως στο θέμα των απολύσεων, θα προσθέσω λοιπόν «σε κάθε ρύθμιση που προωθεί ο ίδιος». Είναι συνωμοσιολογικό αυτό; Σας βεβαιώ ότι δεν είναι.

Από κει και πέρα, ότι θα φτάσουμε αναγκαστικά στα γενόσημα, είναι μια άποψη. Προκύπτει, όμως, το ερώτημα: Με βάση αυτή την άποψη, πώς θα αναδιαταχθεί η αγορά μέχρι τότε; Ποιος θα την ελέγχει και πώς θα διαμορφώνει τις τιμές; Αν το μέλημα της κυβέρνησης είναι να ρίξει τις τιμές, ας το κάνει γενικότερα στα φάρμακα. Ο Τάσος Τέλλογλου χαρακτήρισε επιδοματική πολιτική τον τρόπο με τον οποίο οι προηγούμενες κυβερνήσεις προστάτευαν την εγχώρια βιομηχανία. Ας συζητήσουμε πώς θα μπορούσε να γίνει, στην καλύτερη δυνατή βάση, μια τέτοια πολιτική. Και να αξιοποιήσουν τα «ανίδεα στελέχη» του ΣΥΡΙΖΑ τη συσσωρευμένη γνώση που τυχόν υπάρχει και σε συνεργάτες του Protagon. Οι οποίοι, δεν ξέρω αν παρατηρούν ότι η χώρα τείνει να οδηγηθεί στην πλήρη αποβιομηχάνιση. Το σημείωσε ο ΣΕΒ στην πρόσφατη δήλωσή του, έστω και αν καθυστερημένα κατανόησε ότι ο τυφώνας δεν θα πλήξει μόνο τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη, όπως νόμιζαν, αλλά και την εγχώρια εναπομείνασα παραγωγή. Εξαιρουμένων των κρατικοδίαιτων τρακαδόρων, που είναι «μια σάρκα» με το σύστημα που έφερε τη χώρα στην τραγωδία και το ίδιο ακριβώς προσποιείται τώρα ότι θα τη σώσει.

Δεν πρόκειται για ματς κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ με κάποιους θεατές να γιουχάρουν κατά προτίμηση παρακολουθώντας συγχρόνως τις δύο όψεις του κ. Σαμαρά, τον μεν κ. Βενιζέλο να μάχεται κατά των συμφερόντων (!) και τον κ. Γεωργιάδη να οδηγεί τον πολιτικό διάλογο εκεί που τον οδήγησε προκειμένου να συσκοτίσει τα κίνητρα των επιλογών του. Υπάρχει ένα δίλημμα εδώ: Μπορεί αυτό το μπλοκ εξουσίας (με ή χωρίς αλλαγή σύνθεσης από τα σπλάχνα του) να συνεχίσει την πολιτική του ή έπρεπε να είχε φύγει χθες; Η απάντηση σ’ αυτό είναι προϋπόθεση για τη συνέχιση του διαλόγου, ακόμη και για τις ανεπάρκειες του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν όσοι τον κριτικάρουν.

Να απαντηθεί, επίσης, το ερώτημα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να έχει μια συνολικότερη δική του επεξεργασία για έναν τομέα και όχι να τοποθετείται υπέρ της πρότασης του κάθε Άδωνη με τις γνωστές παραμέτρους που περιέγραψα. Ιδιαίτερα σήμερα, που τις διαχωριστικές γραμμές δεν τις βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προκύπτουν από μια τραγική πραγματικότητα.

Υ.Γ.: Σε όσους επιμένουν να ομιλούν για ματς, να πω ότι παίζουμε εκτός έδρας, με εχθρική διαιτησία και αντιμετωπίζοντας μια απίστευτη «παράγκα»…

*Το άρθρο του Γιώργου Βαρεμένου αναρτήθηκε στο protagon.gr στις 28/11/2013.

2100