Για αυτήν προσπαθούμε πια. Ψάχνουμε την πραγματική ευτυχία, την αναζητούμε κι όμως φαντάζει δύσκολη η απόκτησή της. Και να τη βρούμε, μάλλον δεν θα το καταλάβουμε ή δεν θα την κρατήσουμε. Θα τη διώξουμε γιατί πρέπει να ζούμε με «πρέπει » και συμβιβασμούς. Η ίδια η κοινωνία το υπαγορεύει. Λες και θα ζήσουμε για πάντα.

 «Τι κάνεις; «,ρωτάμε. «Ζω, επιβιώνω, προσπαθώ…». Λέξεις που απλά δείχνουν τον αγώνα για επιβίωση σε μια εποχή που όλα αλλάζουν.

Αστάθεια οικονομική , αβεβαιότητα για το αύριο, σε ένα δυσμενές και συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Έτσι έχει γίνει και η ζωή μας. Γεμάτη αγωνία και φόβο. Οι σχέσεις , οι ουσιαστικές σχέσεις, αυτές που γεμίζουν και ομορφαίνουν την ψυχή μας , φαντάζουν δύσκολες, άπιαστες.

«Τι κάνεις; «, ρωτάμε.» Προβλήματα, άγχος ,στεναχώριες.», η απάντηση. Και οι άνθρωποι; Τι κάνουμε; Από πού θα κρατηθούμε; Λέμε ότι είμαστε καλά , ζούμε με ψευδαισθήσεις. Ψευδαισθήσεις ευτυχίας.

«Τι κάνεις ;», ρωτάμε.» Κούραση νιώθω.», η απάντηση. Και δεν είναι σωματική, είναι ψυχολογική , γιατί ζούμε με ψευδαισθήσεις. Ψευδαισθήσεις ευτυχίας. Λέμε ψέματα στον εαυτό μας, για να δείχνουμε στον κόσμο και στην κοινωνία ότι είμαστε καλά.

Η εποχή μας απαιτεί οικονομία. Οικονομία σε όλα για να τα βγάλουμε πέρα. Μα κυρίως οικονομία δυνάμεων και ψυχικών αποθεμάτων. Ειδικά αυτοί που έχουν μάθει να δίνουν τα πάντα στους άλλους. Ας κρατήσουν και κάτι για τον εαυτό τους.

 
 

Αφήστε το σχόλιό σας

Το email σας δεν θα δημοσιευτεί.