Έχω κάτι να πω…

της Χριστίνας Βασιλοπούλου, οικονομολόγου – φοροτεχνικού

Πέρασε και ο Μάιος. Ένας μήνας γεμάτος με νομοθετήματα που θα επηρεάσουν ακόμα περισσότερο τη ζωή μας. Δύο βασικοί νόμοι ο 4387/16 και ο 4389/16 ψηφίστηκαν με επιπλέον επιβαρύνσεις για τους φορολογούμενους. Και εκεί που λες ότι κάπου θα τελειώσει όλο αυτό, ανακαλύπτεις ότι έχει κι άλλο.

Μπήκε και ο Ιούνιος. Αυτός είχε άλλα. Βροχή τα e-mail από το υπουργείο οικονομικών για ληξιπρόθεσμες οφειλές με άμεση την απειλή των κατασχέσεων. Οι διαδικασίες πλέον απλές… τα κατασχετήρια στέλνονται από τις ΔΟΥ στις τράπεζες και αυτές προχωρούν σε δέσμευση καταθέσεων μέχρι του οφειλόμενου ποσού. Αν δεν υπάρχουν χρήματα σε λογαριασμούς , τότε για χρέη προς το Δημόσιο άνω των 500 ευρώ επιτρέπεται στις φορολογικές αρχές να κατάσχουν οποιαδήποτε κινητά ή ακίνητα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών.

Το στοίχημα πλέον για κάποιον τα επόμενα χρόνια θα είναι να μπορεί να κρατήσει την περιουσία του και να εξασφαλίζει ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο γι’ αυτόν και την οικογένειά του. Οι νέες οφειλές που δημιουργούνται έρχονται να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες και αυτές στις επόμενες και πάει λέγοντας.

Ο Ιούνιος όμως έχει κι άλλα. Υποβολή φορολογικών δηλώσεων. Η επίσημη καταληκτική ημερομηνία 30/06/2016 και οι φορολογούμενοι αποφεύγουν να υποβάλλουν τις δηλώσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι έχουμε την τάση ο,τιδήποτε μας αγχώνει να κάνουμε ότι δεν υπάρχει, να αναβάλλουμε να ασχοληθούμε με αυτό , μέχρι που κάποια στιγμή το βρίσκουμε μπροστά μας.

Ο μεγάλος όγκος πέφτει τελευταία στιγμή και το taxis έχει αρχίσει να καταρρέει. Προβλήματα στην υποβολή δηλώσεων των νομικών προσώπων. Μία από τα ίδια. Και όλα φαντάζουν πάλι τόσο δύσκολα. Και αρχίζει η γκρίνια, η μεμψιμοιρία. Ο Φρίντριχ Νίτσε είχε πει: « Αν κοιτάξεις για πολλή ώρα την άβυσσο, στο τέλος η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα».

Τούτος ο τόπος προικίστηκε με πολλές ομορφιές, έχει ικανότατους ανθρώπους , έχει δυνατότητες…… αλλά έχει κι άλλα. Αυτά που μας πάνε πίσω , πολύ πίσω…..